Lanet Olsun Zaman Nehrine
Per PettersonQuotes
Zaman nasıl da arkadan yetişiyordu, küçük elektrik şokları gibi nasıl teninin altında dolaşıyordu, ne kadar uğraşırsan uğraş nasıl durduramıyordum. En nihayet durduğunda, her şey yoluna girdiğinde öncesine göre biraz farklı bir insan olurdum, hatta bazen umutsuzluğa kapılırdım.
Büyük değişimleri son ana kadar kestiremem hiç.
Sayfa 57
Ne uyurken yalnız olmayı istiyordum ne de onun uyanıkken bensiz olmasını.
(...) parasızlık bir yaşam biçimiydi, artık farkına bile varmıyordum.
Sayfa 38
Etrafımdaki herkes, bütün erkekler, bütün kadınlar benden daha iyi biliyorlardı her şeyi. Ben çok az biliyordum. Yine de gri ışıkta istasyona yürümekten ve onlarla kuşatılmış olmaktan daha fazla istediğim hiçbir şey yoktu.
Sayfa 130