Dudağının uzantısı haline gelmiş sigarası, trençkotu, “cool” haliyle bir kült. İyi-kötü ve sert adam. Maçoluğun cazibesi için “evrensel” bir kanıt: Humphrey Bogart. “Gangsterin kadını” tiplemesini aksesuar olmaktan çıkarıp kahramanlaştıran, kendine mahsus trajedisiyle donatan “harbî kadın”: Lauren Bacall. (Yoksa “dişi Bogart” mı?!) Beyazperdedeki Bogart ve Bacall imajları bunlar... Bir de hakiki Humphrey Bogart ve hakiki Lauren Bacall (aslında Betty J. Perske) var. Uzun süre hayatta yolunu bulamamış alkolik ve huysuz orta yaşlı bir adam... “Artist” olma hülyalarına gencecik yaşta erişmiş, kendi ayakları üstünde durabilen, alt sınıftan “sağlam” bir genç kız.
Bu ikilinin aşk hikâyesi, kart şöhretin dördüncü evliliğini bir “çıtır”la yaparak heyecan araması gibi başlıyor. Ama ömür boyu sadakatle ve toy kızın ihtiyar kurdu bayağı bir ehlileştirmesiyle sonuçlanıyor. Aşk hikâyesinin arka planında, sinemanın şaşaalı onyılları, Casablanca, gangster filmleri, Kara Film ekolü var; onların da arka planında McCarthy’nin (Bogart’ı da “komünistlik”le damgalayan) anti-komünist cadı avıyla, içki yasağıyla, mafyasıyla Amerikan düzeni.
