Ey insan! Aklını başına al...
Hiç mümkün müdür ki: Bütün envâ-ı mahlûkatı sana müteveccihen muâvenet ellerini uzattıran ve senin hâcetlerine "Lebbeyk!" dedirten Zât-ı Zülcelâl, seni bilmesin, tanımasın, görmesin?..
Medâr-ı ezvâk olan gençlik gidiyor; menşe-i ahzân olan ihtiyarlık, yerine geliyor...
Ve gayet parlak ve nurani hayat gidiyor; zahiri karanlıklı dehşetli ölüm, yerine gelmeye hazırlanıyor...