Gerçekçi bir yönetmen kendi ulusunun tarihine yöneldiği vakit ne yapar? Yeni gerçekçiliğin büyük ustası Visconti "Leopar"da bu sorunun cevabını veriyor. "Tarihin yürütücü gücü Kleopatra'nın burnu değildir" diyor Visconti ve tarihe yön verenin, toplum katları arasındaki çatışma olduğunu, bir İtalyan aristokratının, Prens Tomasa di Lampedusa'nın otobiyografik romanına harfi harfine bağlı kalarak ortaya koyuyor. "Leopar", İtalyan birliğini sağlayan plebisitten sonra, eski düzenin yeni kılıkta sürdürülebilmesi için, çağını doldurmuş aristokrasi ile hızla yükselmekte olan açgözlü burjuvazinin, toplumun devrimci güçlerine karşı işbirliğini açığa vurur. Aristokrasi ile burjuvazinin, devrimi toplumsal özünden ayırmak için yaptıkları pazarlığın, ihanete uğrayan devrimin öyküsüdür "Leopar", ayrıca, giysileri, dekorları, müziği, renkleri kullanışıyla da gerçekçilik ile estetik titizliğin büyük bir başarıyla uzlaştırıldığı bir yapıttır.
