Bir insanın başkasını sevebilmesi için önce kendini seviyor olması lazım. Ama hepimiz ailelerimizden, okullarımızdan, öğretmenlerimizden, izlediğimiz filmlerde kendimizi sevmeyi değil sevmenin insanı güçsüzleştirdiğini duyduk. Her şey tehlikelidir, algısı ile büyüyen sevginin olasılıklarından habersiz bir neslin çocuklarıyız. Hiç kimse bize mutluluk insanın doğal halidir demedi. Aksine mutluluk için başarılı olmalısın. Başarılı olmak için de çok çalışman lazım dediler. Sekiz yaşındaki bir çocuğa yüklediğimiz o ağır yük, onun belini büktü. Onun tek hayal etmesi gereken şey başarılı bir iş insanı olmak, çocuk sahibi olmak, çok para kazanmak olmalıymış gibi...