Saplantılı bir aşk, belki de olması gereken, gerçek aşk dediğimiz olguydu. Kays aşkından çöllere düştü, Mecnun oldu, kül oldu. Yandı Leyla’nın ateşiyle. Nevfel, Mecnun’un aşkı için savaş açtı, kazandı. Ama yine de vuslata erişemedi Mecnun. Kitabı bitirdiğim için mutluyum çünkü kavuşamadılarsa da, diğer dünyada kavuştular aşıklar. Yani son sahnede Zeyd’in rüyasından anladığım buydu.
Fuzuli, Türk Edebiyatına büyük bir eser bırakmış. Kays’ı bırakmış, onun aşkını ve acısını bırakmış. Birkaç eleştiri bulacak olursam kitap ( eski bir kitap olduğu için olmalı ) bölümler çok uzun olmuş. Anlatmak istenen konu, hikaye harika ama 300 sayfa etmeli miydi ? Bilemeyeceğim.
Kays dönüştü yıldızlara, oldu gecenin esiri
Yıldızlar döndü kanlı yaşlara, Mecnun delirdi
Leyla tanımadı onu, ta ki duyunca yanık şiirini
Ve son nefesinde haykırdı Mecnun, Leyla diye
Tabutuna sarılarak, yıldızları kayarak,
Kanlı göz yaşı akarak karar verdi
Can vermeye…
