Bazı kitaplardan çok etkileniriz.Ama bu kitap öyle bir kitap ki “etki” çok basit kalır tanımlamakta.Okurken empatinin dibine vurduğum için mi,Nick’in inancına ve teslimiyetine hayran kaldığım için mi,çok zaman şükretmeyi unuttuğumuz için mi,hala ne kadar boş şeylere üzülen insanların varlığını bildiğim için mi,ne için aktı gözümden yaşlar bilmiyorum...
Bildiğim tek şey hiçbirimiz boşuna yaratılmadık.Bu boşunalığın yerini doldurabilecek bir “hayat amacı” bulduğumuz an hayatlarımızın nasıl dönüşeceğini tahmin bile edemeyiz belki.O yüzden pes etmeden mücadele edebilmeliyiz.
Hayatı dram dolu geçen,çok ağır şeyler yaşamış olan binlerce insan var.Nick Vujıcıc diyor ki:”Acı evrensel bir kelime ve herkes ondan az veya çok nasibini alıyor.Ancak üzücü olanı bunu tadanların ne şekilde algılayıp yorumladıkları.” Emin olun ki herkes kendince zor bir hayat mücadelesi veriyor.
Uzuvları olmadan hayata tutunabilmiş bir adamın kitabı bu.Tutunabilmiş çünkü “hayatının amacını” bulmuş.Belki sizin de hayatınızın amacını bulmada yol gösterici ve ilham verici olur.
Okumasanız bile hemen şu an’da youtube’dan bir videosunu açıp izleyin.
Umut dolu günlere uyanabilmek temennisiyle...
