"Canlı, yüce, içli bir şiirdi o, her zaman sessizdi, boynu büküktü. Durmaksızın acı çekiyor, acı çekiyorum diyemiyordu. Dünyaları altında görmek isteyen bu kartal, dar, pis bir sınıfın dört duvarı içine hapsedilmişti; bu yüzden de -sözcüğün en geniş anlamıyla- düşünsel bir yaşam sürmeye başlamıştı."