Harman Yerinde Aşk; kitaba adını veren hikayeden ve Uğur Böceği, Tilki ve Yüzbaşının Bebeği adlı hikayelerden oluşuyor. Kitabı bir roman zannederek aldığımdan içinden dört hikaye çıkması benim için şaşırtıcı oldu.
Lawrence’ın tadına doyulmaz bir dili var. Betimlemeleri ve çizdiği karakterlerle roman derinliği katmış metinlere. Tematik bir bütünlüğü de var: aşk.
Daha iyi olabilir miydi.. Evet, olurdu. Yalnız metnin hacmine etki edebilirdi bu değişiklik.
Dört öyküde de hiç acele etmeden ilerleyen kurgu bir noktaya geliyor ve orada Lawrence çok acele edip hemen düzeltiyor. Bunu bilerek mi yapıyor, niyeti düğümü bir an önce çözüp aşka odaklanmak mı, orasını bilemiyorum. Örneğin hikayenin birinde ana karakterin eşi, bir şeyler döndüğünü anlıyor ve müdahale etmek istiyor, ediyor da. Ama bir şekilde saf dışı kalıyor. Bu öyle paldır küldür oluyor ki hikayede kabak gibi sırıtıyor.
Karakterlerin aşka bakış açılarında hastalık derecesinde başkalık var ve kadın karakterler özellikle teslimiyetçi çizilmiş. Bu beni rahatsız etti ama Lawrence belki de olmasını istemediği şeyi oldurarak anlatma yoluna gitmiştir.
Tüm bunlara rağmen keyifle, cümlelerin tadını ala ala okunacak bir kitap. Kierkegaard’ın Baştan Çıkarıcının Günlüğü eseri için de böyle düşünmüştüm. Hem rahatsız olmuş hem de zevk almıştım.
