Doğdum doğalı yürüyordum
Adım adım ölüme doğru
Ama şimdi dışarda evvel- bahar
Çiçeğe durmuş badem ağaçları
İçerde masanın üstüne eğilmiş dalgın başım
Sırılsıklam yeleleriyle
Doludizgin gidiyorum gayrı
Sen ölüyorsun kardeşim öldüğünü bil
Bile bile ve taammüden
Ecel öldürmez insanı
Kendisi öldürür
Vakti zamanı gelince...
Ben onun için yas tutuyorum ya hep
Vakti gelmeden öldürülenlere