Bu kitabı en iyi anlatan, bence, 602. sayfadan şu alıntı:
‘’Sevgili Bay, Bayan, Küçükhanım, ya da Bay ve Bayan: Kocanız, oğlunuz, abanız ya da erkek kardeşiniz harika adresinde öldüğü, yaralandığı ya da kaybolduğu için ne kadar üzüldüğümü ifade etmeye kelimeler yetmez (uymayan sözcükleri çiziniz).
Çoğumuz öyle ya da böyle bir savaş kitabı okumuşuzdur. Madde 22, okumuş olduğunuz hiçbir savaş kitabına, izlemiş olduğunuz hiçbir savaş filmine benzemiyor. Ama yine de çok gerçekçi.. Kitap boyunca sürekli olarak bir mizah, bir ironi okuyorsunuz; o kadar dehşetli bir katı gerçeklikle, ironi olmadan da başa çıkılması zor herhalde.
Tam bir postmodern anlatı. Bu nedenle de herkesin okuma zevkine uygun düşmeyebilir gibi geldi bana. Ancak gerçekten çok destansı ve çok etkileyici. Ben çok beğendim.