Birbirlerine bağlı ve baygın, tıpkı buluşan iki astronot gibi, evrenin sonsuz koridorlarında yüzdüler.
Yavaşça düşerek.
Dönerek.
Yükselerek.
Bütün bir ölümsüzlük boyunca.
Asla bozulmadan.
Hiçbir zaman durmadan.
Ama tutkuya yakalanmışçasına.
Ölümsüzlüğe dek.
Sayfa 296