Sait Faik okudukça daha iyi hissediyorum.Okudukça sokakları, sokaktaki insanı, her gün yüzlerce insana denk gelmemize rağmen pek de dikkat etmediğimiz, göz ucuyla bile bakmadığımız insanların hayatlarına ufak bir göz atmış, dikkat etmediğimiz noktaları onun gözünden fark etmiş oluyoruz. Önceden hep bir anlam arardım okuduğum kitaplarda, hep bir olay bir kurgu olmalıydı neden-sonuç görmek isterdim. Simdi anlıyorum aslında bir şeyleri. İlla bir nedene sığınmak zorunda olmadığımızı. Yaşamanın o olmadığını, yaşamak belki de biraz olsun etrafına bakmak, yaşamak belki de sadece nedensiz bir kediyi okşamak. Hayal kurmak, denize bakmak, koşmak ya da gülmek doya doya.
Kitap hakkındaki görüşüme gelince , kesinlikle okumalısınız. Her kitabı biraz daha farkındalık oluşturuyor insanda yaşama dair.
Belki de en sevdiğim satırları şunlardı: " O gün ne güzel bir gündü! Deniz ne serindi! Ne güler yüzlüydü sandallar, çocuklar, kadınlar! Sanki kimse kimseye bütün gün sövmemişti.. Dünya yüzüne bir tek kötü lakırdı, kötü hareket ,kötü düşünce o gün için insan elinden, insan dilinden, insan kafasından çıkmamış gibi bir akşam oldu."
