Sait Faik kitaplarına, öykülerine toplu bir şekilde inceleme yapmak istiyorum. Bu kitapla beraber okuduğum 12. kitabı oldu. Öykülerini okurken, o zamanın İstanbul sokaklarında elleriniz cebinizde kendinizi dolaşıyor olarak bulabilirsiniz. Kestanecilere, koz helvacılara rastlayabilirsiniz. Bir yokuş çıkarken biraz soluklanmak isteyip bir ağacın dibine veya yol kenarında bir yere oturduğunuzda kedi veya köpek başı okşayabilirsiniz. Bazen bir balıkçı kahvesine girer, balıkçıların deniz maceralarını dinler, bazen bir köy kahvesinde bir çay içerken iskambil oynayan ihtiyarların sohbetlerini dinlersiniz. Bazen gökyüzü gibi masmavi bir umutla insanları sevme hissi dolar içinize, bazen bu kadar kötü, birbirini anlamayan bu kadar kalabalık neden diye kendi kendinize sorarsınız. Velhasıl, '' bakmakla görmek arasında fark vardır '' cümlesini Sait Faik öykülerinde çok net farkedebilirsiniz :)
