Şöyle bir bakınca, bu eser bir tek beni mi etkilemedi demekten kendimi alıkoyamıyorum. Dönem eserlerini göz önünde bulundurduğumuz zaman, elbette kaliteli bir kitap olarak göze çarpıyor ancak dilin yoruculuğu, beni bir türlü hikâyeye dahil edemedi. Okumadan önce rast geldiğim onca övgülerine rağmen, ne yazık ki umduğumu bulamadım. Eski kelimelerin hemen yanına açıklamasını eklemek mantıklı bir şey mi, bu konuda da emin değilim. Sanırım Hüseyin Rahmi Gürpınar dışındaki servet-i fünun edebiyatçıları, pek bana hitap etmiyor. Yaşasın romantizm ve realizm :)
