Makber
Cem MumcuQuotes
Aslında bekleyişler en acele,
Gelmeyişler en sabırsız..
Hayat, kime ne zaman merhamet edeceği, hangi çocuğunun ne zaman başını okşayacağı belli olmayan bir anneydi. Ne zaman ne kadar süt vereceğini bilemediğiniz koca memeli bir anne...
Sayfa 79 - Okuyan Us YayınlarıKitabı okudu
“Üstüne hiçbir şey eklenmeyen iki boş sayfa birbirinden nasıl ayrılabilirdi ki?”
Ne cehennemin ne de korkunun yok olmasını istiyordu. Inanmak için korkuya ihtiyacı vardı, inancı korkuyla besleniyordu.
Sayfa 62 - Okuyan Us YayınKitabı okudu
Şişman, zayıf, gıdılı, kırışık, sarkmış, göbekli, yaralı olmak yaşamışlığın, eskiyebilmişliğin, edinmişliğin, kazanmışlığın izleri değil midir?
Sayfa 72 - Okuyan Us YayınKitabı okudu
Konuşmaması ya da çok az konuşması bildiklerinin azlığından değil- görmüş geçirmiş bir ihtiyarın ki gibi- çokluğundandı.
Sayfa 65 - Okuyan Us YayınKitabı okudu
“Olup biteni çoktan unutmuştu. Unutmanın bile ne olduğunu unutmuştu.”