Bayan Austen'ın kitaplarının tamamında birbirine benzeyen, kendine özgü bir hava var. Kimi okura kabak tadı veren bu havaya açıkçası ben bayılıyorum. Nasıl tarif edeceğimi bilemiyorum ama kendimi çok rahat yerleştirebiliyorum yarattığı dünyalara. Duyarsızca okumam mümkün olmuyor, içimdeki "yorumcu/uyarıcı nine" açığa çıkıyor. Sanırım benim romantizm eşiğim Jane Austen. Bu kitabı biraz Jane Eyre'e benzettim, sonu da biraz aceleye gelmiş gibiydi ama yine de severek okudum. Darısı Emma'nın başına. =)