Seyahatname eserleri her zaman ilgilimi cezbetmiştir, bundan önce ibni batuta rahmetlinin kitabını okumuştum, karşılaştırma da yapmak isterim..Batı dunyasında o kadar uzağa doğu dünyası için..Yolculuklarında her gittiği yeri anlatmaması, çok farklı nüansların olması( tabirler, yer isimleri, kral isimleri, melik veya han isimleri gibi), uydurma diyebileceğimiz hikayeler, meşhur kral onların deyimine göre rahip John ve en önemli su gitmediği yerleri ikinci veya üçüncü kişilerin ağzından aktarması gibi ve buna benzer bir çok eskiklikler var ve bir eklemede (serazen )müslümanları küçük görmek gibi bir huyu var tipik oryantalist kafası demek istiyorum..Onun haricinde doğu alemi, batı alemi için her zaman bir gizem, olağanüstü olayların yaşandığı, bazen ulaşılamaz bir yerde ve örüntü de olmuş( dipnot yunanlılar, Kızılırmak tan ötesi için dünyanın boş ve barbarların diyarı diye tabirleri vardır) antik çağda da ve yeni çağda da doğu her zaman barbar, insanlık dışı, medeni olmayan, sefil, bağnaz, putperest gibi tabirlerle anılmıştır..
İbni Batutanın seyahetnamesi daha düzenli, detaylı gördüğünü aktaran, ikinci veya üçüncü kişilerin ağzından sözlerle anlatıma gerek duyulmamış,daha hacimli ve daha çok yeri gezmiş bir seyyahtır.. Oryantalist mantalitesine sahip olmayan gördüğü ile yetinen bir serazendir...İbni Baturanın eserini daha çok sevdiğim çünkü insanları yargılanıyor, küçük düşürmüyor, oradaki insanlara ki dindaşlarına nasihat etmiş bu konuda bir çok çabası olmuş birisidir.. Eğri oturup düzgün konuşup haklıya hakkını vermek lazım gelir..Tabii yine renkler ve zevkler demek gerekir..
