Sözler ve Alıntılar
"Ey Ademoğlu! Beni ara bulursun.Eğer beni bulacak olursan herşeyi bulmuş olursun. Eğer beni kaybedecek olursan herşeyi kaybetmiş olursun. Ben senin için herşeyden daha sevimliyim."
Ey Davud! Ben rahmeti kendime yazdım. Benden mağfiret isteyeni mağfiret etmeye karar verdim. Günahların büyüğünü küçüğünü hep mağfiret ederim. Bunlardan hiçbiri bana büyük görünmez. Kendinizi kendi elinizle tehlikeye atmayınız, rahmetinden ümit kesmeyiniz. Çünkü rahmetim her şeyi içine almıştır. Rahmetim gazabımı geçmiştir. Göklerin ve yerin hazineleri elimdedir. Hayrın tümü benim elimdedir. Yarattığım hiçbir şeyi kendi ihtiyacım için yaratmadım. Yalnızca kudretin bilinsin, görenler de yarattıklarımı nasıl yönettiğimi ve sanatımı görsünler diye yarattım.
Bu âciz, bîçâre ve unutkan insan bir kere düşünmez ki, mahlūkâtı idare etme elbisesini bana niçin giydirdiler? İlim ve idrāk tâcını bütün yaratıklar arasında niçin benim başıma koydular? İbadet ve kulluk yazısını niçin benim alnıma çektiler? Göklerde ve yerde benim adımı niçin dostluk ve muhabbetle meşhur ettiler? 120.000'den fazla peygamberlik ve saadet merkezini, bütün mahlûkat içinde niçin sadece beni davet için gönderdiler? Kutsal kitaplarda ve sahifelerde niçin benden bahsettiler? Bu kitaplarda bazen şükür, övgü, bazen de kınama var, tüm bunlar niçindir? Dünyayı niçin birçok yerde kınadılar? Onun adını niçin hapis ve zindan koydular? Onun aldanış ve fitnesinden kaçmayı niçin emrettiler? Önde gelen peygamberler ve veliler ona niçin iltifat etmediler?
Hayat,Avunmak Ve Tesellî Olmaktır/Yûsuf Hemedânî
"Yalan - Gıybet- iftira - Laf taşımak - Boş konuşmak"
Kıyamet günü günahı en çok olanlar Allah'ın yasakladığı konuşmalara en çok dalanlardır.
Sayfa 55 - Erkam yayınlarıKitabı okudu
Allah'ım! beni Sen'in muhabbetinle dirilt! Muhabbetinle ruhumu al! Muhabbetinle beni haşreyle!
"Size iki emanet bırakıyorum. Onlara sımsıkı sarıldıkça yolunuzu hiç şaşırmazsınız. Bu emanetler; Allah'ın kitabı ve O'nun Peygamberinin sünnetidir."
Sayfa 37 - Veda Hutbesi
Allah'ı sevmekte cidden sâdık ve samîmî olan bir mürid, önceleri insanları gördüğünde, onlardan herhangi bir söz işittiğinde veya bir dünyalığa nail olduğunda, daralır, sıkılır. Öyle ki, mahlûkattan hiç bir şey görmek istemez. Kalbi şaşalar, aklı gâib olur. Gözü kayar, o derecede ki, kalbinin başına rahmet eli gelip de, kendisine sükûnet getirinceye kadar, bu hâl üzere devam eder. İzzet ve Celâl sahibi Rabbine yakınlık kokusunu koklayıncaya kadar esirlikten kurtulamaz. Allah'a yakınlık esansını kokladığı an ise derhâl ifâkat bulur, ayrılır, manevî sarhoşluk ve vecd halinden kurtulur.
Sayfa 209