Yazarı ilk kez okudum, özellikle hikaye hacmindeki önsözü oldukça ilgi çekiciydi, kendisinin nasıl hikaye yazamamasını açık yüreklilikle dile getirmiş, hikaye hakkındaki tespitleri en az yazdığı hikayeler kadar muhteşem. Şöyle diyor: Öyküler sıkıştırılmış romanlar ya da romanların işe yaramaz addedilip ıskartaya çıkarılmış kısımları değildi, daha ziyade etraflarında hayranlıkla yavaş yavaş tur atmamızı gerektiren ihtişamlı müstakil yapılardı; biçimleri aklınızdan çıkmıyor okuduktan haftalar sonra bile size eşlik ediyordu. Özellikle 2.hikaye oldukça etkileyiciydi. Canım Hanwell, artık ben de onun çekingenliğini, umudunu, sevgisini, inancını unutmam.