"Bir zamanlar öylesine saftım ki;
yüksek mevkilerde oturan,
iyi evlerde yaşayan, öğrenim görmüş ve bankalarda hesapları olan insanları saygı değer kimseler sanırdım.."
Doğası, sevgiye özlem duyuyordu. Bu onun varlığının doğal bir istemiydi. Yine de onsuz yaşamış ve giderek kendini katılaştırmıştı. Sevgiye ihtiyacı olduğunu bilmemişti.