Öyle bir eser ki her sayfası yağlı boya tablo gibi, resimli roman okumuyor, sanki resim sergisinde geziyorum gibi hissettim.
Edebi içeriğe gelirsem,
Denizci, karada gördüğü deniz kızı gibi bir güzele aşık olur, ona kendini beğendirmek ve biraz da entelektüel birikim için kitap okumaya başlar, Dış görüntüsünede çeki düzen verir, tabi kitap okudukça , kelimelerin ritmine, yazının büyüsüne kapılır. Artık o değil kalemi onu anlatsın ister ve yazmaya başlar. O kadar kitap okumanın etkisiyle siyasete , dolayısıyla dünyaya sataşmaya da başlar. Sonrası mevzu bahis konunun etrafında gemici düğümü gibi içinden çıkılmaz olaylar örgüsüne dönüyor.
Kim ne yaşarsa kalemine yansır sayın okur, Deniz.... Mavinin adı, bilinmez güzellik, bulutun aşkı, güneşin dostu. Deniz öyle bir güzelliktir ki onunla olan ona ait olur.
Özetle
Martin Eden , deniz kızı gibi bir güzele meftun , denizde yaşadığı serüvenleri kalemine fısıldayan gizli hazine belki.
O gemisinin limanı olarak yazarlığı rota bilmiş.
Peki siz geminizin limanını buldunuz mu? Aşktır belki de o liman, kimbilir...Benim limanım mı? Benim gemimde olmadı ,limanımda.
Diyor ya kitapta Martin Eden;
" Ne haritası ne de pusulası olan, yolunu kaybetmiş bir gezgin gibiyim..." s.10
İşte bende öyle bir haldeyim.
Son söz olarakta herkese denize nazır bir hayat diliyorum.
Keyifli okumalar...
