Lise 2 zamanlarımdı, ilk defa platonik olarak birine aşık olmuştum. Ama asla kıza gidip konuşamadığım zamanlar işte bilirsiniz o duyguyu, bir de Dream TV'de Yakup- Platonik şarkısı çalar tüm bunların üzerine tuzu biberi olurdu. Bir arkadaşım önermişti. O sıralar kitap okuğumuz falan da yok, top peşinde koşmaktan... Kitabı sahaftan almıştım 2.el olarak Bordo- Siyah yayınlarının basımıydı. Kitaba başladım Martin'in durumu, olaylara bakışı, ele alışı derken her gece, gece lambasının o pembesi loş ışığında sayfalar akıp gidiyordu. Martin'in çabasına hayranlıkla geçen sayfalar ve kendi büyük çaresizliğim. Ve bu kitap sayesinde okumaya başladım diyebilirim. Bazı şarkılar ve şiir kısımları bu yayınevinde daha iyi çevrilmiştir. Diğer yayınevlerinde denk geldim o kadar etkileyici değildi. Akıcı ve heyecanla bir sonraki sayfalara göz atmak isterken hızımı almadığım bir kitap olmuştu. Ve Martin o ara en iyi arkadaşımdı. Onun kadar beceremesekte bazı şeylerin olmayacağını ya da değmeyeceğini öğrenmiştik. Ruth ve Ruth gibi olanlara sevgilerimizi ileterek...
Levent Cinemre' yi yürekten tebrik etmek isterim. Bana göre kitabın sadece çevirisini yapmakla kalmamış, okuru 
Jack London' la tanıştırmak için elinden geleni yapmış. Ayrıca her zaman dediğim gibi aslından çeviri başarılı olmasa, kitabın kendi dilinde olan başarısının ne önemi var ki?
Ben
