Gün oldu, gece oldu. Bugün oldu, yarın oldu. Ay oldu, yıl oldu. Nefes al, nefes ver. Ve sonra tut ciğerinde, ağrıyana kadar. İnsan nefesini tuttuğunda, çok değil birkaç saniye bile neredeyse ölüm demek. Yaşamak insanın kendi tercihiyken, nefesini tutmak da cesaret demek. Bıraktım... Düşüncelerle birlikte nefesimi de. Kalbimde özlem, yaşamda boşluk kaldı yıllar boyu. Yolu bıraktım. Nedir hikayenin sonu?
Gül ve geç.