Masumiyet ve Tecrübe Şarkıları (İngilizce - Türkçe)

O kadar mutluyum ki, iyi insanlarla karşılaşmanın şükrü ile dolu içim.

Kötülük diken gibi olduğu için gözümüze batar, bu yüzdendir onu daha kolay fark edişimiz. Halbuki gözümüzü bu bakışla dolu yöneltirsek dünyaya, iyilik de kendini gösterir. Perde bizim gözümüzde, kaldıracak güç ise içimizdedir. İyilik zariftir, yumuşaktır, ipektir. Bu yüzden belki fark edilişine nankörlük. William Blake, bir erkeğin ne kadar zarif ve temiz olabileceğini gösterircesine yazmış olmalı şiirlerini. O kadar iyi niyetli ki, kalbim yumuşadı okurken. Doğaya, insana, iyiliğe olan düşkünlüğü ve yaklaşımı, hepimizin örnek alması ve belki nasiplenmesi gereken bir düzeyde. Beyefendi ve hanımefendi insanlara bayılıyorum. Bu satırlar gerçek bir beyefendiye ait olabilir ancak.

Şu satırlardaki iyi yürekliliğe bakar mısınız? İnsanda sarılma isteği uyandırıyor:
"Başkasının derdini görürüm de,
Durabilir miyim dertlenmeden ben de.
Kederini görüp de başka birinin,
Teselli aramadan yapabilir miyim."

İngilizceden daha iyi anlamak isterdim. Kitapta şiirlerin hem özgün hâli hem tercümesi yer almakta. Eğer daha iyi anlayabiliyor olsaydım, teknik olarak da fark ettiğimden daha başarılı bir sanatta yazıldığını bilirdim. Çatpat İngilizcemle ancak kendime yetecek kadar takdir edebiliyorum. Kafiyeli, ahenkli ve bazen tekerlemevâri yazmış. Bu şiirlerin bir kısmı bestelenmiş olmalı. Çocuklara okumak için tabi (İngilizce bilenleri kastediyorum) oldukça ideal. Hemen ezberlerler.

Uzun uzun yazma devrim bitti sanırım. Artık ancak bu kadar üç beş satır. Bir gün Gulliver'in Gezileri ile sahaya ineceğim. Şimdilik bununla yetiniyorum. Sevgiler. :)

Şairler bilhassa devrik cümle kurarak cümle içinde bir ahenk yakalamaya çalışırlar. Şiirde ahenk, sanattır. Çeviri şiir okuduğumuz için ne çevirmeni ne de şairi yerebiliriz. Çünkü burda anlamla birlikte söz dizimi önemlidir ve çevirmen bunu ne kadar yansıtabilir? William Blake, bence, sadece cümleleri değil, anlamı da yer yer devirmiş. Dört satırlık bir cümlede, yüklem ilk satırın yahut ikinci satırın ortasına yerleştirildiğinde, dörtlüğün tamamına anlam biçmek çok kolay olmayabiliyor.

Konu olarak başta ülkesi İngiltere'yi olmak üzere, papazları, insanları eleştirmiş, aşkı, insanlığı övmüş ve bunları çizdiği resimlerle desteklemiş. E-kitap olarak okumama rağmen çizimlerin ne kadar iyi olduğunu düşünmemek mümkün değildi. Büyütüp büyütüp incelesem de yazıyı büyütmek gibi olmuyor. Yazı büyüyor resim 1 saniyelik büyük kalıyor. Basılı daha keyif vereceği kesin. Kendi dilinde ve bu çizimlerle daha yüksek bir puan verilecek türde bir kitap. Oldukça rastgele okudum. Hoştu, bir meltem hızında geçti bitti. Çeviri şiir önermiyorum. :)

“Children of the future Age,
Reading this indignant page;
Know that in a former time,
Love! sweet Love! was thought a crime.”
.
İki ruh, iki bölüm: Masumiyet ve Tecrübe. Ancak bu iki kol birbirini kesmiyor,biri diğerini yok etmiyor. Besliyor. Çünkü ortaya biriktirdikleri hazne, hayat. Baştan sona her şiir bu haznenin derinliklerine iniyor. Karşısına kaybolan çocuklar çıkıyor, kaplanlar, kuzular..ve nicesi..
.
Altın çağın döküklüğünü de anlatıyor Blake, hala kırıntıları ile beslendiği umuda dair şarkılar da mırıldanıyor. Sadece dilindeki ahenk bile yeter bu sayfaları çevirmenize. Aslı ile Selahattin Özpalabıyıklar çevirisinin birlikte olması da güzel bir ayrıntı.

ingiliz edebiyatina ilgisi olan arkadaslarin okumasi gereken bir yazar sair masumiyet ve tercube sarkilarida cok guzel sonra cennet ile cehennemin evliliği

İngiliz şair, ressam, gravürcü olan William Blake, ilk dizelerini 11-12 yaşlarında yazar. Masumiyet Şarkılarını 1789 da, Deneyim Şarkılarını ise 1792 de yazmıştır.
Şiirlerin ana izleği çocukların büyüyüp hayat deneyimi edindikçe masumluklarını kaybetmeleriydi. Bu nedenle Masumiyet Şarkıları çocuksu bir saflıkla yazılmış, Deneyim Şarkıları ise çocukluk yıllarının masumluğunu yitirmiş bir kişinin elinden çıkmış şiirlerdir. Önce ayrı ayrı yayımlanan kitaplar daha sonra tek bir kitap altında toplanmıştır.

Selam. #heraybirşiirbirromanokuyoruz etkinliğimizde ben bu ay Masumiyet ve Deneyim Şarkıları'nı seçmiştim. Geçen aylarda izlediğim bir film neticesinde William Black'in şiirlerinden bahsediliyordu. Ve bende hemen alıp okumalıyım dedim ve kütüphaneden hemen aldım.

Aslında iki ayrı kitap ama sonradan iki bölüm arasında kıyaslama yapabilmek için tek kitapta birleştirilmiş. Çünkü aynı şiir Masumiyet bölümünde daha iyice ve daha anlaşılır şekilde bahsedilirken diğer bölüm olan Deneyim Şarkıları'nda daha olumsuz ve anlaşılması zor bir şekilde yazılmış. Yazarın hayatı ve bazı şiirlerin kıyaslamaları kitabın sonunda 6 sayfada incelenmiş. Bu kısmı ayrıca çok beğendim. Herkese tavsiye ederim. Şiirle ve sevgiyle kalın.

...
Unutma ki her bir ah çektiğinde
Tanrı yanında, Tanrı hep seninle
Unutma her gözyaşı döktüğünde
Tanrı yakınında, Tanrı seninle.
...

...
Utançtan ve Kibirden gelir insan
Sabahları esip, akşamları durulan
Merhamet ölümü uykuya çevirir
İnsan uyanır, çabalar, didinir.
...

Kimse başkasını kendi gibi sevmez,
Başkasına kendi gibi saygı duymaz,
En büyük kendidir, çünkü Düşünce
Kendinden başka büyük tanımaz...

Herkesin kütüphanesinde bulunması gereken, kendini boşlukta hissedince başvurması gereken kitap. William Blake istediğimiz zaman istediğimiz her şey olabilecek mükemmellikle bir şair. Aileden bir dost, bir sevgili, yakın bir arkadaş.. Yeter ki değerinin farkında olalım. Lütfen okuyun.

“Neşelenmek için doğmuş bir kuş,
Nasıl şakısın kafes içinde.”(s.62)
................….................


William Blake, Masumiyet ve Tecrübe Şarkıları

William Blake farklı bir bakış açısı sunuyor okurlarına, kitabın ismi gibi içeriği o kadar da neşeli değil, anlatmak istediği, Deneyim Şarkıları ndaki "deneyim" her ne kadar masalsı anlatılsada çekilen acıları anlatıyor "şarkıları" ise, bu çekilen acılarda haykıramamış ve yahut haykırmaya çalıştığı çığlıklar gizleniyor. Kendisi ressam olduğu için, Resimlerle anlatmış güzel bir şekilde, En beğendiğim şiiri ise, "Zehir Ağacı" oldu.
İyi okumalar :)

İngiliz ressam ve şair.
Ressam olmasi sebebiyle şiirlerini resimler halinde tasvir etmiş.
Şiirleri kisa ve kafiyeli.Okurken okuyucuyu sıkmıyor.
Şiirlerinde mitolojik, masalimsi bir hava var.
Şiirlerinde benim dikkatimi çeken, kilise ve din adamlarina atifta bulunmalar ve alenen görulen eleştiriler oldu.
Şiir severler için bir tecrube olur yazari okumak.
Iyi okumalar...

Masumiyet denilince akla gelen ilk şey çocukluk. William Blake Masumiyet Şarkıları' nda duyguları dolaysız farklı bir anlatım biçimiyle ifade etmiş. Yoğun bir düş gücüyle, çocukluk ve doğayı gözlemleyerek masumiyetlerini şiirlere mısralarıyla aktarmış.
Tecrübe Şarkıları' nda ise kişinin kendine, topluma yabancılaşmasını ve toplum baskılarını anlatmış. Düşünmenin yaşamakla eşdeğer olduğu önemini vurgulamış.
''Düşünce hayatsa eğer
Ve güç ve nefesse:
Ve ölümse
Düşüncenin yokluğu...''

Severek izlediğim Mentalist dizisinde Red John!!! adlı kötü karakterin dizimizdeki ana karakter Patrick'le uğraşırken bol bol kullandığı bir şiirdi kaplan kaplan
Tabii bundan sonrada kitabi okumasam olmazdı yani.


Kitaba gelirsek, her ne kadar bana hitap etmese de daha doğrusu benim okuduğum zamanki şiir dünyasında yer bulamasa da güzel bir eserdi. Aslında demek istediğimi şöyle anlatmaya çalışabilirim. Şiir zaten çok zor bir sanat dalı, bunu hepimiz kabul ediyoruz. Bunun ötesinde farklı bir dilde yani anadilin haricinde bir dilden gelen şiirleri, çeviri ile okumaya başladığında, otomatikman bir sıfır geride başlamış oluyorsun. Anlatımı ağdalı ve zor bir dile de sahipse eğer yazarın, işte o zaman oldu mu sana iki sıfır. Böyle böyle eksileri aldıktan sonra zaten nedir ne değildir? Çözme süresi de biraz geçiyor. Bir kaç satırda anlayabilirsen bazı kısımları ne ala ama yok bulanıklaşırsa ilerleyen her kelime, işte o zaman sana hitap etmesi zorlaşır o eserin. Umuyorum anlatabilmişimdir ne demek istediğimi. Çünkü bu konuda anlaşılmak, şiir kitaplarının anlaşılması kadar zor bir konu. Bir eserin okunma zamanına göre bile değişen ruh hali, söz konusu şiir olduğunda çok daha zor bir yola giris yapmış oluyor.

Kaplan
Kaplan Kaplan gecenin ormanında
Işıl ışıl yanan parlak yalaza;
Hangi ölümsüz el ya da göz, hangi,
Kurabildi o korkunç simetrini?

Hangi uzak derinlerde göklerde
Yandı senin ateşin gözlerinde?
O hangi kanatla yükselebilir?
Hangi elle ateşi kavrayabilir?

Ve hangi omuz ve hangi beceri
Bükebildi kalbinin kirişlerini?
Ve kalbin atmaya başladığında,
Hangi dehşetli el? ayaklar ya da?

Neydi ki çekiç? ya zincir neydi?
Beynin nasıl bir fırın içindeydi?
Neydi örs? ve hangi dehşetli kabza
Ölümcül korkularını alabilir avcuna?

Yıldızlar mızraklarını aşağıya atınca,
Göğü sulayınca gözyaşlarıyla,
Güldü mü o, görünce eserini?
Kuzuyu yaratan mı yarattı seni?

Kaplan Kaplan gecenin ormanında
Işıl ışıl yanan parlak yalaza;
Hangi ölümsüz el ya da göz, hangi,
Kurabilir o korkunç simetrini?