Acı insana fark ettirir de ondan. Gözlerini açar insanın hüzün. Hüznün gözleri açıktır; insanın değil. İnsanı alışkanlığın uykusundan umutsuzluk uyandırır yalnız.
Masum anladı ki, insanı belli bir yerdeki yoğunlaşması mahvediyor asıl. Yoksa nefes alacak bir delik mutlaka bulunurdu şu hayatta. İnsana yürek genişliği verecek sapasağlam şahsiyetler, yerinden kımıldatılamaz masumiyetler de vardı.