Yalan yok bu aralar gezmekten kitap okumaya vakit ayıramadım. Pandemi süresinde bu kitaba başlamakla iyi mi ettim, diye düşünmedim değil. Zira Türk edebiyatının en ciddi psikolojik romanlarından birisi olarak kabul ediliyormuş. Hepimiz pandemide yeterince içe döndük; iyi bir tercih yaptım mı acaba, dedim.
Kitabın anlatım tekniği ve ruhsal açıdan tahlilleri çok iyi. Peyami Safa'nın bu yönünü her zaman beğenmişimdir. Aynı şekilde lise zamanlarında okuduğum Dokuzuncu Hariciye Koğuşu da yazarın kendi hayatından izler taşıyordu. Yaptığı tasvirleri bugün bile hatırlıyorum.
Ferit, tıp fakültesinde okurken ayrılıp felsefeye yönelen bir karakter. Son derece materyalist, ruhtan ziyade maddeye önem veren birisi.
Selma ise onun tam tersi. Materyalist olan Ferit, ideolojisi sebebiyle Selma'yı en başlarda kullanılacak bir madde,obje gibi görür. Fakat süreç içerisinde roller değişir. Ferit 'in düşüncesinin değişmesine neden olan şey Matmazel Noraliya ve onun koltuğudur. Bir koltuk en fazla ne yapabilir ki, diye sorabilirsiniz. Daha fazla spoi vermeden kitabı okumanızı öneririm. Yazarın kurgu dışında vermek istediği başka mesajlar da vardı. Bazılarına katıldım, bazılarına ise hiç katılmadım. Bu kitabı okurken sözcük dağarcığınıza da bir sürü kelime kattığınızı göreceksiniz. Keyifli okumalar.
