8.4
1.261 Kişi
4.728
Okunma
1.153
Beğeni
36,9bin
Gösterim
319 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 9 sa. 2 dk.
Adı
Matmazel Noraliya'nın Koltuğu
Basım
Türkçe · Türkiye · Ötüken Neşriyat · Ekim 2017 (İlk yayınlanma: 1978) · Karton kapak · 9789754370560
Diğer baskılar
Karşılaştığı bir takım olağanüstü olayları benimsediği materyalist ve pozitivist felsefenin ilkeleriyle açıklayamayan, şüphe, tereddüt ve bunalımlar içinde kıvranan Ferit, tıp fakültesini bırakıp felsefe bölümüne geçen fakat içinde bulunduğu mütereddit ruh hali sebebiyle buraya da düzenli olarak gitmeyen bir üniversite öğrencisidir. Ferit, Yüksekkaldırım’da içinde birbirinden garip insanların yaşadığı bir pansiyonda kalmaktadır. Pansiyonda kaldığı altı gün boyunca karşılaştığı olağanüstü olaylar ve kız arkadaşı Selma ile arasında geçen tartışmalar, ciddi bir psikolojik bunalımdan geçen Ferit’in durumunu daha da kötüleştirir. Pansiyonda tanıştığı Aziz, bu sıkıntılı günlerinde Ferit’in en büyük destekçisi olur. Teyzesinin gizemli bir şekilde ölümü ile yüklü bir mirasa kavuşan Ferit, yaşadığı travmayı atlatabilmek için Aziz’in tavsiyesiyle Ada’da bir ev kiralar. Bu ev bir yıl önce ölmüş, gizemli bir kadın olan Matmazel Noraliya'ya aittir. Peyami Safa’nın, kaleme aldığı romanları içinde en fazla beğendiğini ifade ettiği romanı Matmazel Noraliya'nın Koltuğu, anlatım tekniği ve olay örgüsü bakımından bütün eleştirmenlerce Türk edebiyatının en ciddi psikolojik romanı olarak kabul edilmektedir.
Benzer Kitaplar
Kitap Fiyatları
Bkmkitap
₺11,81
Kargo bedava ve kapıda ödeme imkanı
Fidankitap
₺21,60
Hızlı ve güvenli kitap alışverişi
Ravza Kitap
₺23,40
Kapıda ödeme ve bedava kargo
DR
₺10,83
İdefix
₺10,42
SEPETE EKLE
Puan ve İncelemeler
8.4
10 üzerinden
1.261 Puan · 224 İnceleme
319 syf.
·
8 günde
·
10/10 puan
İlk defa Peyami Safa okumuş birisi olarak bu kitabı fuarda yoğun öneriler üzerine almıştım. Övülmeyi gerçekten de fazlasıyla hak ediyormuş...
Peyami Safa'nın kaleme aldığı romanları içerisinde kendisinin de en fazla beğendiğini ifade ettiği ve Türk edebiyatının en ciddi psikolojik romanı olarak kabul edilen eser histerik bir ruh hali içerisinde olan Ferit karakterinin girdaplı ruh halleri, gel gitler ile dolu aşk hayatı, halüsinasyonları ve gerçekleri arasında gidip gelmeleri üzerine kurulu.
Ferit de yaşadığı bu olaylar sonucu felsefe ve mistik dünya görüşleri üzerinde kafa yormaya başlıyor. Karakterin halüsinatif olaylara karşı düşünceleri çok yoğun ve tüm bunlar olurken, yazar sanki sizi de onunla birlikte eserde yaşatıyor.
Psikolojik çözümlemeleri ve anlatım tarzı biraz ağır, ama diğer taraftan da çok başarılı. Zaten eseri bu kadar güzel ve özel kılan da bu. Matmazel Noraliya'nın Koltuğu'nun üzerinizde çok başka bir etkisi olacak, bu roman için geç kalmayın derim, mutlaka kitaplığınızda yer almalı. Keyifli okumalar...
Okuyacaklarıma Ekle
319 syf.
·
11 günde
·
9/10 puan
Öncelikle bu inceleme diğer incelemelerime nispeten biraz daha uzun olacak, şimdiden okuyacak olanları uyarmakta fayda görüyorum. Zira kitap dolu doluydu ve birçok şey üzerinde düşünmemi sağladı. Bu yüzden biraz edebiyata dair görüşlerimi de içerisine katarak sohbet havasında bir şeyler yazmak istiyorum. Ancak sohbet ederek ve üzerine konuşularak bu eserin değerini anlayabiliriz diye düşünüyorum. Ayrıca kimilerine göre "Spoiler" özelliği olan bir inceleme olacağı için o konuda da önceden uyarıda bulunayım. Bana sorarsanız, bu tür bir kitapla ilgili spoiler olmaz. Zira ben de kitabı okumadan önce bir takım yazılar okudum ve bu yazılar kitabın lezzetini azaltmadı, bilakis artırdı. Neyse, şimdiden sonumuz hayrola.
Matmazel Noraliya'nın Koltuğu, okuduğum en kaliteli edebi romanlardan biri oldu. Buram buram kalite kokuyordu. Peyami Safa ise muhteşem bir yazar... Gerçekten de edebiyat dünyamızda çok değerli yazarlarımız mevcut aslında. Biz bilmiyoruz. Gerekli değeri vermiyoruz onlara. Kendi coğrafyamızda yaşayan veya yaşamış cevherleri göz ardı ederek dünya edebiyatının vasat denebilecek yazarlarına koşarcasına hücum ediyoruz. Oysaki insanın kendi ana dilinde okuduğu bir kitabın verdiği hazzı hiçbir çeviri roman veremeyecektir. Biliyoruz aslında; ama buna rağmen kıymetli yazarlarımıza sırtımızı dönmekten de bir türlü vazgeçmiyoruz.
Peyami Safa'nın üç romanını okudum şimdiye kadar ve belki de şu an piyasada en çok satanlar arasında dolaşan birçok kitabı cebinden çıkaracak kadar üst seviye romanlardı bunlar. Buna karşın ne Matmazel Noraliya'nın Koltuğu'nun ne de Peyami Safa'nın hakkının yeteri kadar kendilerine teslim edildiğini düşünüyorum. Maalesef gereken saygıyı görememiş durumdalar. Aslında bunda ana neden olarak biraz da Peyami Safa'nın siyasal/ideolojik duruşunun etkisi olduğunu göz ardı etmemek gerekir. Fakat ben bu tarz düşüncelere karşıyım. Zira edebiyat bir sağ-sol meselesi değildir. Kaliteli edebiyat, bir sağ görüşlü yazar tarafından yazılsa da bir sol görüşlü yazar tarafından yazılsa da kalitelidir. Bizi bir edebi romanı okumaya iten ana neden, yazarın siyasi/ideolojik görüşü olmamalıdır. Örneğin, Peyami Safa'nın bu eserinde vermek istediği mesajlar ve siyasi/ideolojik görüşü benim görüşlerime ve inancıma terstir; ancak kitap muhteşem bir kitaptır. Bunun aksini iddia edemem. Eleştirme hakkım her zaman vardır. Peyami Safa'yı tabii ki eleştiririm. Düşüncelerine katılmadığımı söylerim. Fakat yazdığı bu edebi eserine dil uzatamam. Çünkü çarpılırım. Gerçekten Peyami Safa çok kaliteli bir yazar. Keşke sağ görüşlü insanlar tarafından daha çok sahiplenilse. Sonuçta edebiyatımızda tek sağ görüşlü yazarımızın Necip Fazıl olmadığı gibi, tek sol görüşlü yazarımız da Nazım Hikmet değildir. Bu yazarların/şairlerin taşıdığı flamaların arkasına geçmek mecburiyetindeymişçesine iki yazarımızdan/şairimizden birisini tercih ediyoruz. Oysaki diğer yazarlarımızı görmezden gelmek ne kadar doğrudur? Siyaseti ve ideolojileri edebiyata yahut şiire alet etmek bize ne kazandırır? Durun ben söyleyeyim, ayrıştırmaktan başka hiçbir şey...
Peyami Safa'nın müthiş bir yazar olduğunu ifade etmiştim. İkinci değinmek istediğim konu ise, yazarın muazzam geniş kelime zenginliği ile lezzetli bir edebi dile sahip oluşudur. Safa'yı okurken yepyeni kelimeler öğrenebildiğimiz gibi, bir cümle içerisinde kullanılabilecek en doğru kelimeyi seçebilme yeteneğini de açıkça görebiliyoruz. Nasıl anlatsam size? Hani bazı cümleler vardır. İçerisinde barındırdığı bir kelime o cümleye o kadar yakışır ki, hayranlıkla birkaç kez o cümlenin içerisindeki o kelimenin duruşunu izlersiniz... İşte Peyami Safa da böyle bir yeteneğe sahip. Açıkçası daha önce yalnızca bir yazarın cümlelerini, adeta bir resim tablosuna bakar gibi, seyretmekten zevk almıştım. O da Sabahattin Ali idi.
Kitaba dönecek olursak, kitap iki ana bölümden oluşuyor. Kahramanımız Ferit isimli, nihilist denilebilecek bir genç. Aslında Ferit, biraz Sigmund Freud biraz da Friedrich Nietzsche özellikleri gösteren bir karakter. Özellikle ilk bölümü okurken bu özelliklerini gayet net bir şekilde görebiliyorsunuz. Hatta Ferit isminin Freud'den alınma bir isim olduğunu bile düşünüyorum. Zira kitabın ilk cümlesi bile "Ferit, Ferid, it, id, t, d, t..." şeklinde. Bu başlangıçta "id" kelimesi de boşuna kullanılmış bir kelime değil...
Ferit 4. senesinde Tıp fakültesinden ayrılıp Felsefe'ye geçen birisi. Peyami Safa'nın Ferit için seçtiği bu bölümler de elbette tesadüfen seçilmiş olamaz. Ferit'in karakterini ve düşünce yapısını önümüze sunabilmek için güzel bir ayrıntıdır okuduğu bölümler... Ferit'in iç dünyası ise oldukça karmaşık. Ruhsal bunalımlar, sinir krizleri ve bir çeşit panik ataklar ile hayatı sarılmış bir durumda. Buna rağmen bütün olaylara materyalist, bilimsel ve pozitivist felsefe çerçevesinden bakmaya çalışan Ferit, mantığını en son zerresine kadar kullanmayı tercih ediyor.
Kitabın yan karakterlerinden biri olan Selma ise Ferit'in sevdiği kadındır. Değişik ve ilginç bir ilişkileri var. Günümüz tabiri ile "kaçan kovalanır" oynuyorlar adeta. Ferit'in yukarıda anlattığım maddeci, bilimsel ve pozitivist bakış açısı ilişkisinde de kendisini gösteriyor. Bu noktada Peyami Safa, materyalist, bilimsel ve pozitivist bakış açısının insanı bencilliğe yönelttiği savını önümüze sunuyor ve Ferit'i tam bir bencil karakter olarak gösteriyor. (İlerleyen bölümlerde neden böyle yaptığını daha iyi anlıyoruz) Yine bu noktada Peyami Safa'nın kitabın sonunda vermek istediği mesaja ulaşabilmek için materyalist, bilimsel ve pozitivist düşünceyi fazla yerdiğini ve bu derece bencilliğe sürüklediği konusundaki görüşlerine katılmadığımı peşinen söylemeliyim. Zira bütün kitap bu düşünce üzerine kurulu.
Neyse, Ferit isimli arkadaş, Selma ile yolda yürüdükleri bir gün onu bir apartmanın karanlık köşesine doğru çekiyor ve zorla öpmeye çalışıyor. Neymiş efendim, Selma kırmızı ruj sürmüş, bacakları açıkmış, neden kendisine bir öpücük vermesinmiş... Selma tarafından pek tabii reddedilen Ferit, bu durumu mantıksız buluyor. Selma'yı akılsızlıkla suçluyor. Hatta günümüz tabiri ile Selma'ya "Kezban" yaftasını vuruyor. Bu noktada Ferit, "İştah niçin aleni de şehvet gizli?" diye soruyor bizlere. Yani hayvani isteklerini dizginleyemeyen Ferit bu isteklerini alenen tatmin etmenin hiç de ayıplanmaması gereken bir şey olduğunu söylüyor.
Kitabın ikinci bölümünde ise, Ferit bir anda adeta 180 derece değişiyor. Değişimin sebebi olarak kitapta, ilahi varlığın tecellisi gösteriliyor. Çünkü yaşadığı ruhsal bunalımlar, sinir krizleri ile bir takım tesadüflere materyalist/bilimsel açıdan cevap arayan Ferit büyük bir değişim geçiriyor ve yaşadıklarını ilahi bakış açısı ile yorumlamaya ve doğru yolu bulmaya başlıyor. Bu şekilde hareket ederek bencillikten de uzaklaşıyor ve bencillikten uzaklaşması onu Allah'a daha çok yakınlaştırıyor.
Peyami Safa, Ferit'in hayata bakış açısının değişmesiyle davranışlarının da değişmesini çok güzel bir şekilde tasvir etmiş, bunu açıkça kabul etmek gerekir. Hatta daha önceden tamamen cinsel bir meta, yatakta kullanılması gereken bir alet olarak gördüğü Selma ile evlenmek aklının ucundan bile geçmezken ona aşık olur ve onsuzluğu hayal dahi edemez. Bu noktada Ferit kendisini Allah'a adamaya başlamışken Selma çıkar gelir ve Ferit ile birlikte olmak istediğini söyler. Hatta Ferit'in yatağına kadar girer. Ancak kendisini Allah'a ve iç huzuruna adama yolunda adımlar atmaya başlayan Ferit ise Selma'yı reddeder ve ironik bir durum ortaya çıkar. Yani Ferit, başta sadece cinsel güdülerle hareket eden bir ''hayvanken'' Selma ruh peşindedir. Daha sonra ise roller değişir, Selma ''et parçası'' olmayı kabul ederken Ferit ''ruh'' istediğini söyler. Roller değişmiş olmasına rağmen sonuç değişmez,ilk seferinde kaçan Selma yine kaçar. Ferit ise daha sonra bu hareketinden pişman olur, kahrolur ve sahile bira içmeye gider. Yine bu noktada kendisini imana yönlendirmiş bir genç olan Ferit'in Selma'yı reddettikten sonra Selma'nın bacaklarını düşünerek bira içmesi eleştiriyi hak eden bir konudur. Sanırım Ferit tam bir ikizler burcu erkeği. Bence bunun başka açıklaması olamaz.
Nihayet gelelim "Matmazel Noraliya'nın Koltuğu"na... Peki ama bu koltuk nedir? Bu koltuk Ferit'in iç huzurunu, dolayısıyla imanlı bir gence dönüşmesinin yolunu açan, bencilliğini terk ederek onu Allah'ı düşünmeye sevk eden koltuk olarak tasvir edilir kitapta. Sembolik bir anlama sahip yani.
Kitabın sonlarına doğru bir diğer yan karakter Aziz ile Ferit arasındaki sohbet ise muazzam lezzetlidir. Sanırım Peyami Safa düşüncelerini ve inancını Aziz karakteri ile okuyucunun önüne sunmuş ve gerçek düşüncelerini tam olarak ifade etmiş. Sadece bu konuşmalar için bile kitabın okunması gerekir diye düşünüyorum.
Kitabın vermek istediği mesaj kaygısı olmasaydı efsane bir esere dönüşebilirdi diye düşünüyorum. Ayrıca Ferit'teki değişimlerin 6 ile 10 gün gibi kısa bir süre aralığında gerçekleşmesi, kitabın inandırıcılıktan uzaklaşmasını ve asıl amacın Peyami Safa'nın mesajlarını vermek olduğunu düşündürtüyor. Yine de bütün eleştirilerime ve karşı çıkışlarıma rağmen eserin çok kaliteli bir edebi eser olduğunu açık yüreklilikle söyleyebilirim. Keşke 700-800 sayfalık bir eser yazarak daha doyurucu bir kitap yazsaydı Peyami Safa diye düşünmeden edemiyorum.
Okuyacaklarıma Ekle
319 syf.
Peyami Safa' nın eserleriyle çok geç tanışmış olup gerçekten geçen zaman zarfında nasıl denk gelmediği düşünüp kendime kızdığım oldu bu kitabı okurken her cümlesinde ve olay akışında buram buram sanat kokan bu eseri ben şahım adına çok beğendim ,kitaplar hakkında spoi vermeyi seven biri olmadığım için söyleceğim şey zamanınız varsa biran önce okuyun yoksa da zaman yaratın ️ iyi okumalar şimdiden ...
Okuyacaklarıma Ekle
319 syf.
·
1 günde
·
Puan vermedi
Roman biri siyah biri beyaz olmak üzere iki bölümden oluşur. Birinci bölümde Ferit’in materyalist, positivist dünya görüşü ve nihilist tavrını görüyoruz. Şüpheden tereddüte, retten kabule geçiş ikinci bölümde, Büyükada da gerçekleşir.
Romanda ruhî bir hastalık söz konusudur. Psikolojiden parapsikolojiye oradan da metafiziğe kayar.
Ferit'in nihilist ve materyalist yaşantısından mistik bir yaşantıya uzanan yolculuğu tıp fakültesini bırakıp felsefe bölümüne geçmesi ile başlar. İstanbul'da bir pansiyonda yaşar. Bu pansiyon tuhaf insanların toplandığı bir pansiyondur. Orada geçirdiği altı gün boyunca olağanüstü olaylar yaşar. Her seferinde bunları akli yollarla açıklamaya çalışır. Kız arkadaşı Selma ile yaşadığı kötü olayların sonrasında pansiyonda tanıştığı Aziz, ona Ada'yı tavsiye eder ve roman artık ikinci bölümde başka bir boyuta taşınır. Aziz Bey romanda Peyami Safa’nın sözcüsü durumundadır. Kahramının mekan değiştirmesiyle ruh halinde de değişimler olur. Ferit Ada'da ev kiralar, bu ev yakın zamanda ölmüş, gizemli bir kadın olan Matmazel Noraliya'ya aittir.
Onun defterini bulup okuduktan sonra hayatı değişir. Ferit kelime anlamı olarak da fert, yalnızlık demek ismiyle uyumlu olarak o kendi içine dönen bir kahraman, diğer tutunamayanlarda da gördüğümüz gibi. O da kardeşi Zehra gibi gerçek olmayan şeyler görmeye başlar. İşte adaya taşınıp kendini bulunca bunlardan kurtulur. Roman boyunca zorluklar yaşayan ve tutunamayan Ferit, romanın sonralarına doğru kendini bulur. O hedonist, septik ve şüpheci bir karakterken değişen mekanın ve Matmazel Noraliya’nın etkisiyle platonik ve mistik bir felsefeye yönelir, yani kendine yabancılaşmış çok farklı bir görüşü benimsemiştir.
Roman modern bir teknikle yazılmıştır. Ferit yansıtıcı bir görevdedir. Onun sayesinde diğer karakterleri tanırız. İç monolog, bilinç akışı gibi tekniklerle Ferit kendini tanıtır. Ayrıca kozmik zaman anlayışını da görürüz. Mesela birinci bölümde olaylar genellikle gece yaşanır. Çünkü gecenin kasvetli oluşu, yaşanan sıkıntılar gece ile örtüşür.
Tezli roman özelliği gösterir. Romana göre, maneviyat maddiyattan üstündür. İnsan her zaman akılla, mantıkla gördüğü olayları yorumlayarak hayatın gerçeğine ulaşamaz. Sezgi denilen ve kalpten inanılan bir duygu da vardır. Yine romana göre, materyalist felsefe, spiritüel felsefenin gölgesinde kalır.
Okuyacaklarıma Ekle
319 syf.
·
7 günde
·
8/10 puan
Materyalizm ile Maneviyatın Arasında
Öncelikle ağır bir psikolojik roman olduğunu ifade etmem gerekli. Kesinlikle duru bir zihin ile okunması gereken bir eser. Zira hem anlatımı hem de barındırdığı eski kelimeler sebebiyle anlaması zor ancak bir o kadar da güzel bir eser.
Kitap şu ana kadar gördüğüm en iyi girişlerden birine sahip: “Ferit, Ferid, it, id , t, d, t…” Kitabın kahramanı olan Ferit’in ismi içinde aslında kitapta bir çatışmanın olacağı bilgisini veriyor bize Peyami Safa. Eskilerin deyişiyle Ferid, yeni Türkçe ile Ferit…Aynı zaman da id de boşuna eklenmemiş oraya. Zira id demen kimlik demek. Roman da konusu itibarıyla ruhi bunalımlar eşliğinde kimliğini arayan Ferit’in hikayesi.
Peyami Safa Matmazel Noraliya’nın Koltuğunu 1949’da yazmış. En azından kitabın çıkış tarihi bu. Bu kitaptan önceki son romanını ise 1933’de yazmış. Arada 16 senelik uzun bir boşluk var. Peyami Safa bu arada bir takım makale ve incelemeler yazmış ki bunların bir kısmı felsefe ve siyasi akımlar ile alakalı. Kanımca Peyami Safa yazdığı bu incelemelere ek olarak 2. Dünya Savaşının kendisinde yarattığı etki ile birleşince ortaya Matmazel Noraliya’nın Koltuğu çıkmış.
Kitabın ilk kısmında mantığı ön plana alan ve maneviyattan uzak Ferit’in hayatına giriş yapıyoruz. Ferit en az kendisi kadar tuhaf insanların olduğu bir apartmanda tek göz bir odada vehimleri ile beraber yaşamaktadır. Ciddi ruhsal sıkıntıları olan Ferit bir yandan kendi ruhsal sıkıntılarını çözmeye çalışırken diğer taraftan başta apartman sakinleri olmak üzere çevresindeki diğer insanların ruhi dünyalarına da dahil olmaktadır. Kimler yoktur ki bu apartmanda; uyurgezer, sosyopat, psikopat, sofu, filozof, vs…Öte taraftan tıp kurken okulu yarım bırakıp felsefe okumaya karar vermiş fakat onu da yarım bırakmak üzere olan biridir Ferit.
Bir de kız arkadaşı vardır Ferit’in, Selma. Selma ile oldukça çalkantılı bir ilişkisi vardır Ferit’in. Bir gün bir apartman girişinde Selma’yı sıkıştırıp öpmek istemesine Selma sert bir tepki gösterince araları bozulmuştur ve Ferit’in ruhsal bunalımları iyice alevlenmiştir. Sanrılar, kaygılar, hezeyanlar içinde yaşayan Ferit bir de üstüne mali sıkıntılar eklenince iyice bunalıma girmiştir. Hatta bir ara deli olduğunu bile düşünmeye başlamıştır: “Deli değilim ben, deli kadar basit değilim.”
Bu sırada sebebini söylemeyeceğim bir şekilde paraya kavuşan Ferit, apartmandaki tek anlaştığı insan olan Yahya Aziz’in tavsiyesi ile adaya gider ve bir süre orada yaşamaya karar verir. Ve bu şekilde kitabın ikinci bölümüne giriş yapmış oluruz.
İkinci bölümde ise kitaba ismini veren Matmazel Noraliya ile tanışırız. Bu bölümde Matmazel Noraliya’nın bıraktığı günlüklerden ve hizmetçisi Fotika’nın anlattıklarından çok etkilenir Ferit. Üstüne üstlük sadece metafizk ile tanımlanabilecek birtakım hadiseler de başına geldikten sonra değişmeye başlar kahramanımız. Artık maneviyata önem veren bir insan olmuştur ve bu sayede özlemini çektiği içsel huzura da kavuşmuştur.
Kitanın son kısmına ise Yahya Aziz ve Ferit arasındaki diyalog damga vuruyor. Bu diyalog pek çok açıdan bilgilendirici. Tabi aynı fikirde olmayan birçok okur da çıkabilir bu gayet normal. Buna göre gelişne tüm siyasi akımların ve dini hareketlerin ortak amacı bireyde bulunan ben duygusunun yerine biz duygusunu yerleştirmektir. Zira bir kişide ben daha kuvvetli ise bu kişi kendi refahı için ahlaki kuralları ayaklar altına alıp ve toplumun diğer fertlerinin zararına da olsa çeşitli eylemlere girebilir. Bu sebepten ötürü kitapta liberalizm en tehlikeli siyasi akım olarak aktarılmakta. Sebebi ise liberalizmin maneviyatı hiçe sayıp maddeci bir yapıda olması gösterilmekte. Oysa kişinin içsel huzura erişebilmesi için manvi dünyasının çok kuvvetli olması gerektiği ifade edilmiş. Bunu da Matmazel Noraliya’nın bütün gün bir koltukta oturup her nefeste Allah demesi ile yaşadığı sıkıntılarda uzaklaşıp adeta ulvi bir şahsiyete dönmesi üzerinden örneklendirmiş.
İlk paragrafta belirttiğim gibi okuması zor bir kitap. Gerçekten de tam anlamıyla bir psikolojik roman. Son kısımlarında siyasi akımlar ve iktisadi modellere dalsa da bu kitabın psikolojik bir roman olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Ancak şunu da ifa de etmem gerek; ilk kez Peyami Safa okuyacaklara tavsiye etmiyorum. Dokuzuncu Hariciye Koğuşu ile başlamak daha mantıklı olur bana göre. Yine psikolojik tahliller barındıran ancak daha hafif bir kitap olan Mahşer de başlangıç için ideal. Ama eninde sonunda muhakkak okumanız gereken bir eser. Zira Rusların Dostoyevski’si varsa bizim de Peyami Safa’mız var…
Okuyacaklarıma Ekle
Okurlar
Kadın
% 70.0
Erkek
% 30.0
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
© 2022 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.58