Mâverdî'nin siyaset düşüncesine dair eserleri arasında yer alan bu eser Büveyhiler hükümdarı Bahâüddevle b. Büveyhî, Ebû Mansûr Ahmed b. Adudüddevle b. Büveyhî'ye (ö. 403/1012) takdim edilmiştir. Eserinin girişindeki ifadelere bakılacak olursa müellife göre Allah insanları yaratıp faklı sınıflara ayırmış, sonra onlardan bazılarını râî (yönetici) kılıp ve bunların raiyyeti korumasını gerekli görerek bu raiyyete de yöneticilere sıdk-ı taatini zorunlu kılmıştır. Ve onu kendisiyle kulları arasında vasıta yapıp, kulları ile arasında da ondan başka hiç kimseyi (aracı) kılmamıştır. Sonrasında müellif melikü'l-mülûk'a, hakkı-ı raiyyet, hakk-ı saltanat, hıfz-ı hukûk vb. hususlara değinirek eserinin "siyaset cümleleri"ni/cümelü's-siyâset ihtiva ettiğini belirtir. Eserde bu anlamda râinin sahip olması gereken bazı ahlâki vasıflar/ahlâku'l-melik ve hükümdarların siyaseti/siyâsetü'l-melik konularına değinmiş ve konular hikmetli sözler, şiirler, nükteler, hikayeler, hadisler vb. örneklerle anlatılmıştır. Keza eser ahlâkü'l-melik ve siyâsetü'l-melik olmak üzere iki bab üzere tertib edilmiştir. Müellif girişte eserin isimlendirilmesinden bahsederken "tercüme" ifadesini kullanmaktadır. Bununla eserin tercüme eser olduğu kastedilmemiş olup, daha ziyade bu ifade "semeyytü/سميت بـ" anlamında kullanılmıştır.