Mavi Köpeğin Gözleri

"KENDİSİYLE MEZARI ARASINDA YALNIZCA KENDİ ÖLÜMÜ VARDI."

Her birimiz bir gün mutlaka öleceğimizi biliyoruz, ama ölümün soluğu ensemizde olsa ne hissederiz? Her an ölüm kaygısıyla yaşamak yaşamaktan sayılır mı? Diyelim ki ölümü kabullendik, ölüm anı geldiğinde korkusuzca ebediyete göç edebilir miyiz? İşte bu kitabı okurken bunları sorgulamamak mümkün değildi!

Kitap usta yazar, Gabriel Garciâ Mârquez'in 1947-1955 yılları arasında yazdığı öykülerden oluşuyor. Genel olarak bütün öykülerde ölüm ve ölüm kaygısı hakim. Bunun dışında birbirinden etkileyici rüyalar ve pişmanlıklar da ön planda öykülerde. Eser miktarda aşk da vardı tabii... (Olmazsa olmaz, her yerden çıkacak!)

İlk öyküde çocukluğunu ölü olarak yaşamış, kendi çürüme kokusunu alan bir genç karşıladı beni. Ölümü kabullenmek, her detayı ince ince düşünmek yapmak zorunda olduğu tek şeydi belki de. Peki ölüm vakti geldiğinde korkusuzca teslim olabilir miydi?

"Zaman ve mekân. Hayır. Böyle değil. Mekân ve zaman. Nallar havaya dikilmiş,işte işte böyle. Aman ne güzel! Artık kimse benim korkağın teki olduğumu, omurgamı parçalamak için kendimi ağaca veya tavan kirişine asmayı beceremediğimi söyleyemeyecek."

Bu da kim? Hemen söylüyorum. 'ÖTEKİ'. Bu öyküde saniye saniye bir intihara tanıklık ettim, Öteki'nin intiharına!

İkizi bir gün önce ölmüş adamın ölüm korkusu vardı bir de. Düşünsenize size tıpa tıp benzeyen biri ölüyor ve ertesi sabah aynada ölen ikizinizi görüyorsunuz. Kime bakıyordu adam, ikizine mi, kendine mi? Ayırt etmek çok zor değil mi? Bu karışıklığa bir de Mârquez'in muazzam üslubu eklenince keyifle okudum doğrusu.

Kitaba ismini veren "Mavi Köpeğin Gözleri" öyküsünden bahsetmek isterim bir de. Rüyalarında gördüğü adamı arayan bir kadın var öyküde. Rüyasında adam ona 'MAVİ KÖPEĞİN GÖZLERİ' der, kadına göre bu bir şifre sanki. Rüyaları hep unutan, hiç hatırlamayan bu adam için bu kadar aramana, uğraşmana değer miydi be kadın!
Bu öyküde adam kırların kokusunu alır ve kadına kır kokusu aldığını söyler. Kadın, "Dışarıda, rüyasında kırlar gören bir kadın var, hep kırların ortasında bir evde yaşamayı arzulayan ama şehirden bir türlü çıkamamış bir kadın o." diye açıkladı. İşte bu kadın da bendim sanki. O kırları düşleyen bendim!

Yazarın Yüzyıllık Yalnızlık eserini okuyanlar Albay Aureliano Buendia ile kısacık bir karşılaşma şansına sahipler öykülerden birinde.

Mârquez kitaplarına uzun bir ara versem de bu kitapla kavuştum üslubuna, akıcı anlatımına. Kısa sürede bitecek bir eser, severek okudum, tavsiye de ederim... KEYİFLİ OKUMALAR...

Edebi açıdan oldukça başarılı bir eser. Ne ara başladım ne ara bitti anlam veremedim. Sanırım benim edebi türlere zaafım var, başladığım zaman tüm çabam bir an önce olay örgüsünün sihrini kaybetmeden okumak ve kitabı bitirmek.
Bu eser her ne kadar farklı hikayelerden oluşuyor olsa da yazar dar alanda güzel mesajlar vermiş. Konu edebiyat oldu mu ve üstüne bir de Nobel ödüllü bir yazarsanız şaşmamak gerek eserin başarısına. Okumanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim...

Marquez bu kitaptaki öyküleri yazdıktan sonra ya öldü ve diğer eserlerini ölüyken yazdı, ya da bu kitaptaki öyküleri yazdıktan sonra yeniden doğdu ve diğer eserlerini yazdı. Ben yeniden doğduğunu düşünüyorum. Bu öyküleri okudukça yazarın nasıl bir gelişim geçirdiğini gözlemleyebiliyorsunuz. Marquez Çullukların Gecesini sahiplenmiş lakin ben daha farklı öyküleri sevdim. Mavi köpeğin gözleri, Saat altıda gelen kadın, Ölümün öteki kaburgası ve Üçüncü teslimiyet sevdiğim öyküler arasında yer aldı. Marquez'in kitapları içinden ilk bu kitabı okursanız sakın yazar hakkında bir karara varmayın, bu kitap sizi aldatır.

Marquez'in nefis on iki adet sürrealist öyküsü inanılmaz betimlemeleriyle oldukça doyurucuydu. Bir tanesi belki bu sınıfın dışına çıkabilir o da; Saat Altıda Gelen Kadın 'dı. En uzun öyküsü ve bence en iyisiydi. Heyecanla okuyup bitirdiğim bir kitap oldu. Yine düşsel anlatım ve sürrealizmin zirvelerinde dolaşan yazarın belkide okuduklarım içinde en gizemli kitapların biriydi şüphesiz. Eğer sıkı bir Marquez hayranı iseniz bu kitabı da okumanız kaçınılmaz olacaktır.

Kitap kafede başladığım bir kitap. Yazar uzun zamandır ilgimi çeken bir yazar. "Bir ilişkiyi kadın başlatır, kadın bitirir. Ama başlatan ve bitiren aynı kadın olmayabilir." sözü nedeniyle ilgimi çektiğini söyleyebilirim. Şuanda listemde olan kitapları var. Bu kitabı arkasını okuyunca Charles Dickens in "Gizemli Hikayeler " ine benzettim. İçerisinde tıpkı o kitap gibi fantastik kısa öyküler var.
Bu tür öyküler sevenlerin beğeneceği bir kitap. Malesef 3. hikayede yarım bırakmak zorunda kaldım. Çünkü kitap kafede satılmış kitap yenisi de yoktu. Kısa sürede kütüphame katacağım.

Mavi Köpeğin Gözleri , Gabriel Garcia Marquez’in 14 hikayeden oluşan müthiş zevkli ve hayal gücünüze , zihninize oyun oynayan kitabı.
Hikayelerde ne olduğunu çoğu zaman geç anladım. Sayfaları başa dönüp , tekrar gözden geçirdiğim “Acaba doğru mu anladım?” diye kendime sorduğum çok zaman oldu. Marquez’in tuhaf hayal dünyasını incelerken , “Yok artık!” dedim. Müthiş keyifliydi.
On dört hikayeden en çok beğendiklerim ise :
Üçüncü Teslimiyet, Ölümün Öteki Kaburgası, Üç Uyurgezerin Çilesi, Natael’in Ziyareti, Mavi Köpeğin Gözleri, Saat Altıda Gelen Kadın.
Marquez’in çok överek bahsettiği Çullukların Gecesi benim için Mavi Köpeğin Gözleri’nden daha geri plandaydı. Çullukların Gecesinde siz ne tür duygular hissettiniz bilmiyorum ama bana biraz Kırmızı Pazartesi’yi anımsattı. Hikayenin tam olarak içine giremedim nedense. Girebilen varsa hislerini yorumda belirtirse sevinirim.
Benim içlerinden en beğendiğim hikaye Mavi Köpeğin Gözleri oldu. Bu yüzden bu hikayeyi incelemeyi seçtim.
Hepimiz rüya görüyoruz, peki rüyamızda gerçek hayatta hiç görmediğimiz birini görüyor muyuz? Ben arada sırada görüyorum ama bana illaki görmüşsündür diyorlar. Bu hikayemizde bir erkek ve kadın baş rolleri paylaşıyorlar. Birbirlerini sadece rüyalarda gören bir erkek ve kadın…Tek fark adam uyandığında kadına dair hiçbir şey hatırlamıyor ancak kadın adama dair her şeyi hatırlıyor. Hatta onu arıyor. Adam da arayacağına söz veriyor ama ne yapsın, hatırlayamıyor bir türlü. Bir de birbirlerini bulmak için bir parola belirlemişler. “Mavi Köpeğin Gözleri” işte bu parolamız. Rüya aleminin o flu , puslu havası beni içine aldı.
Genellikle yazar ölüm konusuna çokça değinmiş, biraz sayko şeyler var bu hikayelerin içinde yazarın nevrozları beni korkutmadı değil yani. Onun haricinde okunulacak güzel hikayeler var. Farklı hikayaler. Yazar yoluna farklı yoldan gittiğini bir karakteri aracılığıyla da bize söylemiş. “Hayatı boyunca dairesinden işyerine giderken her gün aynı yolu kullanmıştı.” Bu karakter farklı bir yoldan gidince içini nihayet dökebiliyor.
Yazar da bu farklı yolda bilinçaltını bize dökmüş ve rahatlamış durumda bana göre. İyi okumalar dilerim! 

Yazarın bu kitabı 1982 Nobel Edebiyat Ödülü almış olup,oniki öyküden oluşuyor.

Ağırlıklı olarak karamsarlık ve ölümün ( ruh hallerinin ) anlatıldığı bu kısa öyküler, aynı zamanda sürükleyici ve akıcı bir dile sahip.

Bu türden hoşlanan okuyuculara tavsiye eder, iyi okumalar dilerim.

1947-1955 yılları arasında yazmış olduğu 14 farklı hikaye var. Bu eser özellikle ilk yarısında harikulade şekilde zirve yaparak ölüm konularına değinmiş. Anlatım tarzı, olayların döngüsü çok güzel. Buram buram ölüm ve imkansız durumlar kokuyor. Kitaba adını veren Mavi köpeğin gözleri adlı hikayede en iyiler arasında. Nobel edebiyat ödüllü bir yazarı okumak ayrı bir keyif veriyor. Herkese iyi okumalar dilerim.

Kendinizle mezarınız arasında yalnızca ölümünüz olduğunu hiç düşündünüz mü? Veya aynadaki yansımanızın sizi neden taklit ettiğini? Peki, ağaçtaki portakalların içinin birisinin “ölümün mutlak soluğuyla buz kesmiş etiyle” dolduğunu bilseydiniz o portakalları yiyebilir miydiniz? Ya da gözkapaklarınız kapalıyken hayat enerjisinden müthiş tasarruf ettiğinizi, organizmanızın gereksiz harcamalar yapmasını tamamen engellediğinizi biliyor muydunuz?
Mavi Köpeğin Gözleri, Gabriel Garcia Marquez’in dünyanın dört bir yanında okurların kalbini kazanan Yüzyıllık Yalnızlık ve Kolera Günlerinde Aşk gibi eserlerinin öncesinde, 1947-1955 yılları arasında kaleme aldığı öyküleri barındırıyor. Gerçeklikle büyüyü etkileyici bir biçimde bir araya getirebilen Marquez, okurlarını her satırda şaşırtmaktan da geri kalmıyor. Büyülü gerçekçiliğin yaratıcısı olarak bilinen yazar, zaman kavramı olmayan öykülerinde gerçekle masal arasında gidip geliyor. Masallar kadar büyülü olduğu gibi 3’üncü sayfa haberleri kadar da rahatsız edici olabilen hikayeler insana cidden “Marquez anlatılmaz, yaşanır” dedirtiyor.

Gözleri çulluklar tarafından oyulan üç adamın hikayesini ele alan Çullukların Gecesi benim favorim oldu. Sonradan fark ettim ki tanıtım yazısında Marquez’in bu hikayeyi Yüzyıllık Yalnızlık’a bile değişmem dediği belirtilmiş. Özellikle Marquez’in dünyasına nereden dalacağını bilemeyenler için çok güzel bir başlangıç olur Mavi Köpeğin Gözleri.
(alıntıdır)

Yazar gerçekten kitabın hakkını vermiş.Betimlemeler beni resmen mest etti.Zaten aldığı nobel ödülü bunu gösteriyor.Yazarın okuduğum ilk kitabıydı.Beklediğimden fazla etki yaptı.Ölümün betimlemesini bu kadar iyi yapan bir yazar daha önce okumamıştım.Ölüm anını okura hissettiriyor.Okumanızı tavsiye ederim.

"Mavi köpeğin gözleri" 12 hikâyeden oluşmaktadır. Gabriel Garcia Marquez'in ilk eserlerini yazdığı ve Nobel ödülünü aldığı kitapta ölüm konusu hemen hemen bütün hikâyelerinde yer almakta. Bundan dolayı kitap genellikle puslu ve karamsar bir ortamda geçiyor. Hikâyelerde ayrıca iç hesaplaşma, pişmanlıklar, inanç ve özlem yer almaktadır. Özellikle "Mavi köpeğin gözleri, Saat altıda gelen kadın, Çullukların gecesi ve Birisi bu gülleri darmadağın ediyor" bana göre en dikkat çekici hikâyeler arasında.

Okunması anlaşılması zor bir Marquez öykü seçkisi. İmgelem çok yoğun, Marquezin inceden inceye anlattığı doğaüstü olaylar bu öykülerde çok fazla. Bu da daha gerçekçi öykü seven kişiler için öykünün içinde kaybolmayı zorlaştırıyor. Belli bir mesafede kalıyor, içinde kaybolamıyorsunuz diğer Marquez kitaplarının aksine.
Ölüm kavramıyla da fazlasıyla haşır neşir. biraz ürkütücü bu sebeple.