Mavi Köpeğin Gözleri Gabriel Garcia Marquez

Marquez bu kitaptaki öyküleri yazdıktan sonra ya öldü ve diğer eserlerini ölüyken yazdı, ya da bu kitaptaki öyküleri yazdıktan sonra yeniden doğdu ve diğer eserlerini yazdı. Ben yeniden doğduğunu düşünüyorum. Bu öyküleri okudukça yazarın nasıl bir gelişim geçirdiğini gözlemleyebiliyorsunuz. Marquez Çullukların Gecesini sahiplenmiş lakin ben daha farklı öyküleri sevdim. Mavi köpeğin gözleri, Saat altıda gelen kadın, Ölümün öteki kaburgası ve Üçüncü teslimiyet sevdiğim öyküler arasında yer aldı. Marquez'in kitapları içinden ilk bu kitabı okursanız sakın yazar hakkında bir karara varmayın, bu kitap sizi aldatır.

Marquez'in nefis on iki adet sürrealist öyküsü inanılmaz betimlemeleriyle oldukça doyurucuydu. Bir tanesi belki bu sınıfın dışına çıkabilir o da; Saat Altıda Gelen Kadın 'dı. En uzun öyküsü ve bence en iyisiydi. Heyecanla okuyup bitirdiğim bir kitap oldu. Yine düşsel anlatım ve sürrealizmin zirvelerinde dolaşan yazarın belkide okuduklarım içinde en gizemli kitapların biriydi şüphesiz. Eğer sıkı bir Marquez hayranı iseniz bu kitabı da okumanız kaçınılmaz olacaktır.

Kendinizle mezarınız arasında yalnızca ölümünüz olduğunu hiç düşündünüz mü? Veya aynadaki yansımanızın sizi neden taklit ettiğini? Peki, ağaçtaki portakalların içinin birisinin “ölümün mutlak soluğuyla buz kesmiş etiyle” dolduğunu bilseydiniz o portakalları yiyebilir miydiniz? Ya da gözkapaklarınız kapalıyken hayat enerjisinden müthiş tasarruf ettiğinizi, organizmanızın gereksiz harcamalar yapmasını tamamen engellediğinizi biliyor muydunuz?
Mavi Köpeğin Gözleri, Gabriel Garcia Marquez’in dünyanın dört bir yanında okurların kalbini kazanan Yüzyıllık Yalnızlık ve Kolera Günlerinde Aşk gibi eserlerinin öncesinde, 1947-1955 yılları arasında kaleme aldığı öyküleri barındırıyor. Gerçeklikle büyüyü etkileyici bir biçimde bir araya getirebilen Marquez, okurlarını her satırda şaşırtmaktan da geri kalmıyor. Büyülü gerçekçiliğin yaratıcısı olarak bilinen yazar, zaman kavramı olmayan öykülerinde gerçekle masal arasında gidip geliyor. Masallar kadar büyülü olduğu gibi 3’üncü sayfa haberleri kadar da rahatsız edici olabilen hikayeler insana cidden “Marquez anlatılmaz, yaşanır” dedirtiyor.

Gözleri çulluklar tarafından oyulan üç adamın hikayesini ele alan Çullukların Gecesi benim favorim oldu. Sonradan fark ettim ki tanıtım yazısında Marquez’in bu hikayeyi Yüzyıllık Yalnızlık’a bile değişmem dediği belirtilmiş. Özellikle Marquez’in dünyasına nereden dalacağını bilemeyenler için çok güzel bir başlangıç olur Mavi Köpeğin Gözleri.
(alıntıdır)

Yazar gerçekten kitabın hakkını vermiş.Betimlemeler beni resmen mest etti.Zaten aldığı nobel ödülü bunu gösteriyor.Yazarın okuduğum ilk kitabıydı.Beklediğimden fazla etki yaptı.Ölümün betimlemesini bu kadar iyi yapan bir yazar daha önce okumamıştım.Ölüm anını okura hissettiriyor.Okumanızı tavsiye ederim.

Okunması anlaşılması zor bir Marquez öykü seçkisi. İmgelem çok yoğun, Marquezin inceden inceye anlattığı doğaüstü olaylar bu öykülerde çok fazla. Bu da daha gerçekçi öykü seven kişiler için öykünün içinde kaybolmayı zorlaştırıyor. Belli bir mesafede kalıyor, içinde kaybolamıyorsunuz diğer Marquez kitaplarının aksine.
Ölüm kavramıyla da fazlasıyla haşır neşir. biraz ürkütücü bu sebeple.

Marquez, büyülü gerçekçilik tekniğini bu öykü kitabında adeta tam bir büyüye dönüştürüyor. Alışık olmadığımız, kolay okunamayan, anlamak için biraz karışık ve benzetmelerin fazlasıyla ön planda olduğu bir düzine öykü. Hepsi olmasa da bazıları gerçekten çok hoşuma gitti.

İmgeler ve betimlemelerle dolu öykülerden oluşuyor. Ölüm ve yalnızlık üzerine kurulu çoğu hikayeler. Benim gibi olay öyküsü seviyorsanız yahut kafa dinlemek için kitap okuyorsanız uzak durun derim.

Mavi Köpeğin Gözleri, Gabriel Garcia Marquez'in 1947 ile 1955 yılları arasında kaleme aldığı 14 öyküden oluşan kitabı. Ancak kitap 1972 yılında yayınlanmış. Bundan da yazarın eserlerini iyice demlendirdikten sonra gün yüzüne çıkarmayı tercih ettiğini anlıyoruz.

Marquez eserlerinde metafiziği kullanmayı seven bir yazar. Bu kitaptaki öykülerin çoğunun ortak noktası ise ölüm teması. Özellikle çocuk yaşta ölümler ve ölenlerin hala dünya üzerindeki algıları, yazarın en önemli ilgi alanını oluşturmuş. Yine zamanın duruma göre akışkanlığı, duruma göre durağanlığı, göreliliği üzerine derin bir hayal gücüyle karşılaşıyoruz öykülerde. Marquez zamanla oynamayı seviyor.

Kurgu hikayeciliğini daha tercih eden birisi olarak, çok akıcı bulduğum hikayeler olmadı. On dört hikayenin içinden en fazla "Saat Altıda Gelen Kadın"ı beğendim. Yine "Macondo'da Yağmuru İzleyen İsabel'in Monologu" ve "Natanael'in Ziyareti" isimli öyküleri de etkilendiğim öyküleri oldu.

Çok akışkan ve sürükleyici öykülerle karşılaşabileceğinizi söyleyemem. Öykülerin çoğu, yoğun bir odaklanma ve algılama süreci talep ediyor. Örneğin bir otobüste, işte öğle arasında okunabilecek öyküler değil. Daha çok günün çekildiği, sessizliğin egemen olduğu akşam vakitleri için uygun bir kitap. Marquez'in yazarlık serüvenini takip etmek ve Latin Edebiyatını tanımak için önemi bir eser olduğunu düşünüyorum. Okumanızı tavsiye ederim.

Bana göre Marquez'in anlaşılması, sindirilmesi en zor öykülerinin bulunduğu kitap.

Yazarın Yüzyıllık Yalnızlık'tan sonra okuduğum ikinci kitabı da aynı etkiyi yaptı bende. Zaman, gerçek, düş, hayal o kadar birbirine geçmiş ki kitapta sanıyorum; bir kez daha okursam kahramanlar, olaylar yerine ancak oturur.

Kitapta özellikle ölümle ilgili, yazarın anlatımları çok etkileyiciydi. Hep yaşadığınız ama kelimelere dökülmeyen ölüm hissini, yazarın satırlarında hayalle gerçek arasında gidip gelerek âdeta yaşıyorsunuz.