Saçları sımsıkı toplanmış,üzerinde etek-ceket tayyörüyle geleneksel bir çizgideki devir kadınının içinden gelen ,durduramadığı bir dürtüydü yazmak ama özneli nesneli değil,kural dışı yazmak,sıradışı yazmak...Tıpkı Dina K. gibi...Önce hayata sonra kağıda yazmak...
Tüm roman boyunca ismini bilemediğimiz bir kadının hikayesini okuduk.Sadece öykündüğü ,onun gibi olmak istediği başka bir kadını ,Dina'yı ,isimsiz bir kadın kahraman tanıttı bize.O kadar yoktu ki kadının adı,sadece olmak istediği karakterle varolmak,nefes almak istiyor gibiydi sanki.
Aysel Özakıncı bu romanında,temiz,duru ve telaşsız anlatımıyla Duygu Asena'nın kadınlarına gönderdi beni.Metinlerarasılık çerçevesinde değerlendirecek olursak ,'80 öncesindeki siyasi ve ekonomik kargaşa ortamında kadının sadece adının değil varlığının bile sözkonusu dahi edilmediği bir evrende Asena'nın roman kadınlarını hatırlamamak imkansız gibi...
Dina K.yı yazan 'Kadının Adı Yok'
