Mavi Saçlı Kız Burçak Çerezcioğlu

" Sen hey günlüğüm`ü okuyan çok şanslısın. " diyor başlarken Burçak... Sanki yıllar geçecek günlüğü`nü okuyacaklarını biliyormuş gibi.

12 yaşından günlük tutmağa başlar Burçak. İlk başta her şey normaldir. Okurken de görürsünüz. Doğal genç kız düşünceleri. İronik olanı ne biliyor musunuz? Burçak ; günlük tutmağa Anne Frank`a özenerek başlıyor. Sonunun ona benzeyeceğini bilmeye bilmeye...

Kitab`ı eleştirmek gibi bir niyetim yok. Buna hakkım olmadığını da biliyorum. Nasıl eleştire bilirim ki, nasıl niye böyle yazmış diyebilirim ki, yaşadıklarını yazdığını bile bile...

Elimizde olanların, yanıbaşımızda duranların hatta bizden uzak duranların da kıymetini bilelim... Hayat çok kısa... Bugün yanımızda olduğunu bildiğimiz birini yarın göremeye biliriz... Onun için kimsenin kalbini kırmamaya çalışalım. Mavi Saçlı Kız bize bunları anlatmağa çalışıyor...

Keyifli okumalar.

7. Sınıf öğrencisi olduğum dönemde Türkçe ögretmeni bu kitabı tüm sınıfa zorla okutup bide sınav yapmıştı. Tüm sınıf harıl harıl okumuştu. Kitap sınavdan yüksek not alma aracına dönüşmüştü. Sırf baskıyla okutulduğu için o zamanlar okumamıştım kitabı. O zaman okuyanların hangisi, kitap hakkında ne hatırlıyordur; orasi meçhul. İyki bu dönemde anlayarak okudum. İyki o zaman sınavdan yüksek not alma kaygısıyla okumamışım. Okumamın tam yeri ve zamanı içinde bulunduğum zaman dilimi ve mekanmış.
Kitabın eleştirilecek veya bu şöyle oldu-böyle olsaydı diye yorumlanacak bir tarafı yok. İyki yazılmış bu kitap ki ölümünden seneler sonra bile birileri, arkasından onu rahmetle anabiliyor....

Benim ilgimi çeken başka bir hususta var. Evlat sahibi değilim. Lakin benim kızım bu hastalığa yakalansaydı bu kadar serbest bırakmazdım sanırım ya da yaşadıkları, gezdikleri yanına kar kalsın diye ailecek daha da dağıta bilirdik. Bilmiyorum... Allah'ta öğretmesin inşallah.

13 yaşımda okumuştum, ve çocukluk aklı ben de ölürsem arkamdan kitap yaparlar diye günlük tutmaya başlamıştım.
Kanser hastası hayat dolu bir kızın hayallerine ve yaşamına tanıklık ediyorsunuz. Gerçek bir hikaye özellikle babasının hastane odasındaki yazdığı şiirler, bana gerçekten baba sevgisi diye bir şey olduğuna inandırdı.

Nasıl bir günlüktür o öyle gözyaşlarımı bir dakika bile tutamadım. içimi çeke çeke ağladım.
'Yaşam ve ölüm arasındaki çizgi bazen çok incelebilir. Bu çizgide yaşanan hayatlar vardır. Can yakıcı hayatlar. Emek emek büyütülen sevgiler vardır. Cesaret olmadan tek adım atılamayacak tehlikelerin içine sokar insanı. Acıya beklenmedik faturalar çıkarır. En umulmadık anda, renkler değişir. Küçücük bir yaşamın ardında kalan, insanın kendisinden büyütüp sevdiği, korumaya yazgılı olduğu bağlılıklar vardır. Burçak Çerezcioğlu, 16 yaşında lösemiden öldüğünde, cesareti, sevgiyi ve yaşamı tanıyordu.Bu kitapta, kısa bir yaşamın kederini, güzelliğini, acısını, bir savaşı okuyacaksınız. Ne yazık ki kurmaca olmayan bir hayatın öyküsünü. Bir babaya, bu dizeleri yazdırmış bir hayatın. Sabahları hasta uyanmanı istiyorum. Hastaysan eğer yaşıyorsun demektir.' bu sözlerin üsütne daha ne yazılabilri ki :(

Ne güzel hayalleri vardı öyle... Inanıyordu hayallerinin elbet bir gün gerçek olacağına. Benim gibi... Ama çoğunu gerçekleştiremeden gitti.

Kitap, bir gerçekliğin üzerine kurulmuş. 12 yaşından başlayarak, o zamanlarda yaşayan bir kızın, gençliğe uzanırken kanserle ağırlaşan ve yine bununla noktalanan yaşamı. Kızın, kanser olduğu dönemleri okuyup hüzünlenmemek elde değil.

Ve kapak, Burçak'ın günlüğünde bahsettiği ve hayal ettiği bir kapak. Gayet hoş ve güzel.

Kitapta 16 yaşında lösemiden ölen Burçak Çerezcioğlu'nun hastalık süresi içerisinde yaşadıkları ve cesareti anlatılmaktadır.Burçağa herşeye rağmen hayata sıkı sıkı tutunmasına hayran kalmakla beraber yaşadıklarını okudukça gözyaşlarımı tutamadım.

16 yaşında lösemiden dolayı hayatını kaybeden bir kızın hikayesi... Hem de kendi cümleleriyle... Bu kitabı okurken gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız...

Etkileyici bir hatıra anı romanıdır bir annenin kanser ile boğulan kızına yazdığı acılarını kanser sürecinde kızının yaşadıklarını anlatan bir kitap

Nasıl yazacağımı ne yazacağımı bilmez durumdayım şu an.duygularım tazeyken yorumlamak istedim. Kim ister ki hayatının baharında ansızın hastalığa düşüp ölmeyi? Kitapta bazı yerlerde sanki öleceğini hissetmiş gibi yazmış olduğu cümleler... inanın bana duraksayarak okudum bu kısımları.. bu kitabı okumak benim için gerçekten zordu.. eksik kalmış ve yaşanamamış hayaller, hep tutunulmak istenilen umutlar ve daha nicesi vardı bu kitapta ve bu beni derinden sarstı... bu kitabı okurken kanserle savaşan burçak ve ailesinden biri oluyorsunuz bir süre sonra... bu kitabı mutlaka okumanızı öneriyorum... ve incelememe Burçak'ın bu anlamlı sözüyle son vermek istiyorum: "Günlük o kadar anlamsız şeylere kafamızı takıp vakit geçiriyoruz, üzülüyoruz ki, hayatta hiçbir şeyi dert etmeden yaşamak mümkün değil, ama biraz daha sağduyulu davranmak gerekir" Nur içinde yat Burçak