"İnsan üzüntüden nasıl ölmüyor, anlamıyorum."
Çok kırıldım. Çok üzüldüm ve de kendimden çok utandım.
İşte bu kitabın bana bıraktığı iz.
"Hayatta hiçbir şey birbirimiz kadar önemli değil. Bazen unutsak da, her dakika ne kadar mühim biliyor musunuz?"
Burçak, lösemi hastası. Yeni yaşına sadece 4 gün kala aramızdan göçmüş, gitmiş. Henüz 16 yaşındayken ona verilen yaşamı hakkıyla tamamlamış. Yapması gerekeni en iyi şekilde yapmış. Gülümsemiş, pes etmemiş, aşık olmuş, ağlamış ve ayağa kalkmış.
"İnsanın bazen Polyanna'cılık oynamaya ihtiyacı var. Çünkü insanlar her zaman mutlu olamazlar. Mutlu olmak istiyorsanız mutlu olmak için çabalayın ve mutlu olacak sebepler bulun. Mesela ben, mutlu olmak için mutlu bir geleceğim olacağını düşünüyorum."
Burçak, bu dünyadan gitmiş olabilir ama kitabı elinize alıp okuduğunuzda hayatta olmasını, şimdi aramızda olmasını çok diliyorsunuz.
Ben hangi sözlerle ifade edersem edeyim, Burçak'ın yaşadığı hayatı ifade edebilir miyim bilmiyorum. Tek diyebileceğim bu kitabı alıp okumanız gerektiği.
Okuyun ve cesaretin ne olduğunu Burçak gösterin size.
Nasıl yaşanılır onu da anlatsın size. Bir ömür nasıl 16 yıla sığarmış...
Öyle bir hayat ki, babasına şu dizeleri yazdırmış:
"Sabaha değin
Oturup bekliyorum
Karanlıkta
Başına
Karanlık şeyler
Gelmesin diye. "
