Tek başına büyümek durumunda kaldığında, hiç hasta olup yatağa düşmeden yetişkinliğe adım atabilen çocuklar vardır. Görünmez bir el korur onları.
Lakin tutunabilen çocukları çileli hayat erken olgunlaştırsa bile, rıza eşikleri geniş olduğundan, bela peşlerini kolay bırakmaz. Belî denmişse, ne diyelim, bazen de insanı öldürmeyen
Maya kendi hikayesini, yalnızlığını, çaresizliğini, yokluğunu anlatıyor okuyucuya. Yazı boyutu ve ara boşluklarla 1 günde bitebilecek gerçek bir hikaye. Yazım dili, geçişler arası kopukluk ve son kısımlarda sürekli birbiri içine geçen imgeler kullandığı için beni tatmin etmedi.
Şu benzetmeyi ilk duyduğumda hoşuma gitmişti:
"Her çocuğun içinde, sevgi ile doldurulmayı bekleyen bir 'duygu deposu' vardır. Bir çocuk gerçekten sevildiğini hissederse, normal olarak gelişecektir. Fakat sevgi deposu boş olduğu zaman, çocuk yanlış davranışlarda bulunacaktır. Çocukların yaramazlıklarının çoğuna boş bir 'sevgi deposu' nun
Yeryüzünde hiç bir çocuğun böyle bir hayatı yaşmamasini diliyorum.
güzel bir kitap .
maya'nın gerçekten "çocuk olamadan büyümesine" ve aileden yoksun olarak bir hayat yaşamasına ve dünya da bu kadar çok acılar içinde çocukluklarını geçiren ve ne yazık çocukluklarını yaşayamayan o kadar çok maya'lar olduğunu bilmek çok üzücü . özellikle ebeveynlerin okumasını tavsiye ediyorum.
Anne babası tarafından sevilmeyen bir genç kızdı Maya, çocukluğundan yetişkinliğine kadar sevgisiz, kendi halinde büyümeye çalışan bir kızdı. Acılarıyla yoğrulup kendini güçlü göstermeye çalışıyordu. Labuslarıyla yüzleşmek zorunda kalıp kitabın sonunda yaptığı eylemin bedelini ödeyecekti Maya. Herkese iyi okumalar dilerim...
