Uzak firarileriyiz yorgun hayatların/İçimizde yaman bir sancı
Çığlığımızı bıraktığımız bu gök/Çorak sokakları bu kentin
Yaralarımızı derinleştiren bu buhran/Ve en afili kederler
Yalnızlarıyız metropollerin...
Ve insanlık düştü insanlıktan,
Ve ötelerden bir ses geldi:
"Ve Allah'ı, zalimlerin yaptığı şeylerden gâfil sanma. Sadece onları, gözlerin dehşetten açılacağı güne tehir eder."
Çürüyor insanlık ve çürüyor zaman,
Kelimeler çoğaldıkça artıyor yalnızlığımız,
Modern insanın açmazı bu,
Sözcükleri çok, fakat yapayalnız!
Şiirler az,
Kelimeler çok,
Kof, ahmak, çöp tenekesi tıngırında kelimeler...
Çürüdü insanlık ve çürüdü zaman!