Sözler ve Alıntılar
“oysa gerçekte şöyle olmuştu: Çoğu Avrupalı olan Yahudiler, başka bir halkın çoktan yerleştiği ve yaşamakta olduğu Filistin'e gelmiş, onların toplumunu tahrip etmiş, malını mülkünü elinden almış, üçte ikisini sürgün etmişti; buna ilaveten İsrail onlarca yıldır ordularıyla Filistin (dahası Lübnan ve Suriye) topraklarını işgal etmektedir; tek yanlı olarak Doğu Kudüs'ü ilhak etmiştir”
Sayfa 25Kitabı okudu
“Doğru habercilik (ki medya bunu hiçbir zaman kendine erdem edinmemiştir) genellikle ortada haber yapılacak yeni bir şey olsa da olmasa da haberleştirme ihtiyacına feda edilmiştir.”
Sayfa 183Kitabı okudu
Türkiye’de 1996 seçimlerinde ılımlı bir İslami parti iktidara geldiğinde, Times’ın üstatlarından Thomas L. Friedman, İran gibi Türkiye’de “bizim”miş de kaybetmişiz gibi “Türkiye’yi kim kaybetti?” konulu bir yazı yazmıştı. (1996)
Amerikalıların çoğu “Bana ya özgürlüğümü verin ya ölümü” diyen Patrick Henry’ye fanatik gözüyle bakmaz. Nazilerler işbirliğine giren Fransızları öldürme arzusu Fransızların en tipik özelliği olarak görülmez. Peki, ya manevi cesaretleriyle silahlı orduları bile dize getiren insanlara genelde duyduğumuz hayranlığa ne demeli?
Görüşler gerçeklik gibi sunulduğunda habercilik aniden kendi kendini doğuran bir kehanet halini alıyor .
Hz. Muhammed (s.a.v) sonsuz bir hicrettir, topraktan Allah’a doğru, kendi içinde yapılan bir hicrettir; o kendi ruhu içinde yollar kat eden bir muhacirdir.
Sayfa 142Kitabı okudu
En azından on sekizinci yüzyılın sonundan günümüze kadar modern Garp'ın İslama verdiği tepkilere, hâla Şarkiyatçı olarak adlandırılabilecek, radikal bir şekilde basite indirgenmiş bir düşünce biçimi egemen olmuştur. Genel olarak Şarkiyatçı düşüncenin temelinde dünyayı, büyük ve "farklı" olanına Şark, "bizim" dünyamız diye de anılan diğerine ise Garp veya Batı denilen iki eşitsiz parçaya ayıran, hayali ama yine de muazzam derecede kutuplaşmış bir coğrafya vardır. Bu tür bölünmeler, bir toplum ya da kültür kendisinden farklı bir diğer toplum ya da kültür üzerinde düşündüğü zamanlarda ortaya çıkar; fakat ilginç olan şu ki Şark istisnasız tüm Batılılar tarafından dünyanın daha aşağı seviyeli bir bölümü sayıldığında bile, Şark'a daima Batı'dan daha büyük boyutlar ve daha büyük (genellikle yıkıcı) bir güç potansiyeli bahşedilmiştir. İslam her zaman Şark'a ait görüldüğü için, Şarkiyatçılığın genel yapısı içinde İslamın kaderi, ona her şeyden önce adeta monolitik bir şeymişçesine, sonra da çok özel bir düşmanlık ve korkuyla bakılması olmuştur. Elbette bunun pek çok dinsel, psikolojik ve siyasal nedeni vardır, fakat bu nedenlerin hepsi de Batı'nın gözünde İslamın yalnızca heybetli bir rakip olmadığı, aynı zamanda Hristiyanlığa karşı gecikmiş bir meydan okumayı temsil ettiği duygusundan kaynaklanmaktadır.
Sayfa 76Kitabı okudu