Kalbinin garip çalışma şeklini keşfetmiştim. Yakasını bırakmayan bir güven eksikliği çukurunda, kendini koruyan bir kabuk içinde atıyordu. Kendine karşı saygı eksikliğiyle, olağanüstü kararlılığı mücadele içindeydi.
Kalbimi sık sık onarmam gerekecekti, ya sonra? Doğduğumdan beri onarıyorlardı bu şeyi. Ölme tehlikesiyle mi karşı karşıyaydım? Belki ama onu bir daha görmezsem de yaşama tehlikesiyle karşı karşıya kalacaktım.
İşte bu, aşkın meydana getirebileceğinin yanında gülünç bir acı. Aşkın hissettirebileceği tüm mutluluk ve güzellik bir gün acıyla ödenir. Üstelik çok seversek on misli fazla acı gelir.