“Trabzon şehri spor ibtilası geçiriyor. İstanbul’da dans ibtilası, Ankara’da ud, Trabzon’da futbol… Bunlar birer hastalık gibi yakaladıkları adamın yakasını bırakmıyorlar. Trabzon’da mahalle aralarında, ta Kavak Meydanı’na kadar ne kadar meydan, cami havlisi, bahçe varsa birkaç çocuk toplanmış! – Gol gol diye bağırıyor. Hele şu hafta tatilinin işsiz bir sürü halkının Kavak meydanına doğru toplanması bu ibtilayı azdırdı. Şimdi herkeste bir spor heyecanı var.”
Trabzon’un futbolla yatıp futbolla kalkan bir yer olduğunu hep biliyoruz. Bu, futbol bir popüler kültür olgusu ve bir endüstri olmazdan önce de böyleydi. Hatta Trabzonspor’dan önce de böyleydi...
Sevecen Tunç, Cumhuriyet’in ilk yıllarından 1960’ların sonlarına uzanan kesitte Trabzon şehrinde futbolun oynadığı rolü anlatıyor: “Münevverlerleri, mekteplileri ve meraklıları” mıknatıs gibi çeken bir modernleşme ve medenileşme vasıtası olarak futbol... İstanbul’a karşı hüviyetini kabul ettirme iddiasının ve kentin kendisini “Şark’ın merkezi” olarak konumlandırmasının bayrağı olarak futbol...
Sadece bir futbol romanı değil bir şehrin hikâyesi, bir modernleşme hikâyesi. Aile albümünden fotoğraflarla beraber!
