“Öğretmek zor iş ama öğretmen dediğin yılmayacak, öğretmen dedin öğrenmeyen öğrenciye belletecek, rençper dediğin verimsiz toprağı belleyecek”
Yazarımızın, okuduğum ilk kitabı. Kitabın inceleme kısmına baktığımda bir çok okurumuz kitabı beğenmemiş. Elime ilk aldığımda kitabı, ön yargı ile beğenmeyeceğimi düşünmüştüm. Ancak bir eğitimci ve öğretmen olarak bu kitabı gerçekten çok beğendim. Yazarımız kitapta öğretmenlik mesleğinden tutun toplumsal eleştiriya kadar ve körükörüne inanmaya kadar bir çok gündemi eleştiriyor kitapta. Ben beğendim kitabı değerli okurlar. Özellikle eğitimci ve öğretmen olan ve aday olan kişilere mutlaka öneririm.
Üstün Dökmen'i yıllar önce TRT 'de yayınlanan Küçük Şeyler isimli programda hatırlyorum. Tiyatro oyuncuları eşliğinde , o günlerde belki de hepimizin ihtiyacı olan psikolojimizi bizi biz yapan enstantaneleri anlatır ve dramatize ederdi.
okuduğum kitapta göndermeler yapıyor tatlı espriler ile. :)
Roman kurgusu için ise kolaya kaçtığını söyleyeceğim. Tabuları olan bir köye bir şehirli gelir,kitapta köyün öğretmeni olan karakter, köyün en güzel kızına ilk bakışta aşık olur,işler sarpa saracak :)
daha dramatik öğeler mi desem veya daha az tekrarlayan konu içeriği mi? tam ne demeliyim bilemedim şu an fakat aforizmalar pek derin olmadı gibi diyebilirim. ne bileyim insan psikolog bir üstad yazar olunca kaleminden kağıda döküleni daha bir derin anlatım bekliyor daha bir tumturaklı daha bir çözülmez daha bir analitik mi desem benim yazardan beklediğim yani kurduğu cümleler olarak cümlelerde seçtiği kelimeler olarak. belki de konu enteresandı belki de dramaturji de iyiydi belki de bir romanda olması gereken bir romanı roman yapan her kurala uyulmuştu da işte şu olay yok mu beni üzen şu bir konu üzerinde çok fazla cümle kurup her bir cümle ile adeta sadece kitabın sayfa sayısını artırma çabasını bana yani okur olarak bana bu kadar çok yansıtmış olması evet anlıyorum kitapların özellikle de romanların roman havasına bürünüp roman diye oluşturulabilmesi için konunun bir bütün havasında pek çok öğe ile dallanıp budaklanıp sonunda da bir sonuca varılması gerek henüz kitabın sonunu okumadım fakat bazı ana temaları o kadar fazla tekrarayarak anlattı ki bunaldımmmm.....
Bastan asagi yazim yanlislari ve anlatim bozukluguyla dolu bir kitap. Basta bir gonerme ima yok diyor ama bildigin gunumuz Turkiyesini elestirip yermis ama genel anlamiyla gayet guzel akici bir kitap olmus
Üstün Dökmen. Yıllarca televizyonda izlediğimiz, söyleşilerini takip ettiğimiz psikolog. Benim ergenliğimde televizyonda aile ve çocuklar, ilişkiler üzerine program yapardı. İzlerdim. Bu yüzden belirtmek isterim ki kitap insan psikolojisini temel alan bir kişisel gelişim değil. Bir roman. Tamamen kurgudan ibaret olan. Uzakta bir köy. Köyde putlar. Köyde öğretmen. Köyde doçent. Köyde inananlar. Mektup mu? Aşk mektubu değil. Kitapta bir aşk romanı değil zaten. İnanmak, körü körüne inanmak ve nelere nasıl mal olduğu. İnanmak iyi ama körlük kötü. Korkarım bu ana fikir doğrultusunda kapağa yazılan cümle özet niteliği taşıyor nazarımda: Ne yazdığı değil, ne okuduğundur önemli olan. Edebiyat öğretmeni olsam kesinlikle kompozisyon konusu yapar ve ortaya çıkacakları merakla beklerdim. Gerçekten yazılanı ne okuyoruz sevgili okur?...
Bu kitabı okurken içimden en çok kurduğum cümle 'vay be demekki böyle düşünen tek ben değilmişim ' oldu .Sürükleyici,akıcı bir dile sahip.Yazara duyduğunuz güven bilimsel bir bilgi edineceginiz hissi uyandırarak sizi mutlu ediyor .
Üstün Dökmen kurgu olarak vurguladığı romanında gerçek hayata dair öyle güzel tespitlerde bulunmuş ki sadece roman okumayacaksınız sorgulayacaksınız. Yazar okuyucuya sadece olay örgüsü sunmuyor öğretiyor, bilgi veriyor. Cehaletin eleştirisi için, dar bakış açılarının örnekleri için okunması gereken bir kitap. Yazar mesleği gereği psikolojiden de uzak duramıyor ve bu durum kitabı daha da güzelleştiriyor. Ufkunuzu açacak kitaplardan biri olduğunu belirterek okumanızı tavsiye ederim.
Üstün Dökmen yeni romanı Mektup’ta, hırsın ve boş inançların nasıl büyük yangınlara dönüşebileceğini, sadece muhterisi ve muktediri değil, çevresini de yakabileceğini gösteriyor okura.
Hırslarımız, boş inançlarımız,hep daha fazlası olma isteğimiz bizi yakarken dışımızda ki çevremizi de bizimle birlikte nasıl yakıp cehenneme çevirir. Üstat bu sefer de bu konuyu ele almış ve çok güzel bir kitap olmuş...
Mirza öğretmen, idealist bir öğretmendi. Ancak idealist oluşu, yanlışlara karşı oluşu, topluma faydalı olmak düşüncesinden dolayı değil, kendinin doğru düşünceye sahip olduğunu (!) düşündüğündendi. Kendisi için hep en baş olmak, lider olmak önemliydi. Gücü eline geçirince de bütün bir toplumu infiale uğrattı. Olmak istediği gibi lider oldu, çok şeyler değiştirdi ama hiçbiri ilk öğretmenlik yıllarının saf idealleri değildi.
Tabular, totemler, boş inançlar ve bunların sonucunda oluşan putlar..
Hayatın her alanında eskisi gibi olmasa da yaşamda eskiden daha fazla sayıda tapınılan çok değişik putlar..
Güç, menfaat ve bencillik için herşeyi yapabilecek hale gelen insanların yaptığı putlar..
Cehalet ile aklın ahlaksızlıkla buluşup, dünyayı zindana çevirmesi ile artan putlar..
Putları kırıp mutlu bir hayat sürebilmek dileğiyle...
Mektup harika bir roman. Diğer eserlerine nazaran Üstün Dökmen'in başyapıtı diyebilirim. Cehaletin eleştirisi ve sorgulanması için muhakkak okunmalı. Kitap çok güzel akıyor. Unutmadan Yusuf karakteri kalp ben...
Gerçekten okunması gereken bir kitap. Romanın ortasından sonra kitaba adını veren mektubu anlamış oluyorsunuz. Çok roman okumayan birisi de olsanız rahatlıkla okuyabilirsiniz. Dili akıcı, anlatım güzel ve betimlemelerle hayalinizde canlandırabiliyorsunuz.
Mirza Emir kitabımızın baş karakteri, kendisi bir tarih öğretmeni, maden işçisi bir babanın ve ev hanımı bir annenin oğlu. Ailenin oğullarından tek bir istekleri var büyük bir adam olması. Mirza' nın , öğretmenlik için sınava girmesiyle ve bu sınavın yeterliliklerini tamamlamaya çalışmasıyla başlıyor kitap. Bir şekilde sınavı başarıyla
