* Lanetli, ağır vaka, şizofrenik bir karakter Sayru Osman... Yedi defter yazı yazacak kadar marjinalliği damarlarında yaşayan, tarihi karakterlere yönelik cesur yazılar ve sözünü sakınmadan yazdıkları...
** Sayru Osman baba şefkat ve sevgisi olmadan, doğu ve batı çatışmasının ağır olarak yaşandığı travmatik bir yerde yaşamını sürdürdü. Tarihi olan yoğun ilgisi, keşfedilme çabası ve takıntıları.
*** Keskin kaleminden tiyatrodan Cahide Sonku, Muhsin Ertuğrul edebiyattan Tevfik Fikret, Nurullah Ataç, Charles Dickens tarihten Abdülaziz, Kanuni, Hürrem, Timurlenk nasibini alır. Halk edebiyatının Seyranisi, Divan edebiyatının Nefi'sidir.
**** Her yönden çok katmanlı, yoğun, hazmedilmesi zor ve su gibi akan eserlerden değil. İçinde her türden bilginin Türk sanatının inceliklerinin ve tarihin notalarını bulmak mümkün. Ruhsal bunalımlara ve geçmişimizle yüzleşemediğimiz gerçeğini defalarca ısrar ve tekrar eden karakterimiz bilinmeyene yol aldırıyor.
***** Sayru'nun iki tane takıntısı var. Biri deliler gibi aşık olduğu, içinden atamadığı, kopamadığı Cahide. Diğer yanda ise Batılı bir tiyatronun temellerini atan, tiyatroya can suyunu veren Muhsin Ertuğrul. Muhsin Ertuğrul'a öylesine düşman bir tavrı var ki kendisini Batıyı taklit etmekten öteye geçememiş biri olarak görür. Taklitçiliğin Doğu'yu başka bir hüviyete soktuğunu düşünür.
****** Kitap bir ömürlük bilgi şöleninin bir yansıması. Başyapıt niteliğini fazlasıyla hak eden bir eser. Mutlaka okuyun... Affet Olriç ama hâlâ yaşıyorsun...
