Anatole France, 19. ve 20.yy arası yaşamış Fransız bir yazardır.
Eserde:
Arkad isimli melek, Moris adlı bir delikanlının koruyucu meleğidir. Arkad, Moris'in büyüdükçe yaptıklarından dolayı onu korumayı bırakır ve Esparviyö kütüphanesinde; din, bilim, felsefe gibi alanlar hakkında araştırmalar ve okumalar yapar. Okuma ve araştırma süreci ilerledikçe Tanrıtanımaz hale gelir ve Tanrı'ya isyan etmeye karar verir yanında birkaç melek ve Şeytan ile. Son bölümde şeytan bir rüya görür ve bu rüyada Eski Tanrı' nın yerine kendisi Tanrı olur. (Rüyasında) Günün birinde eski Tanrı gibi kendini üçlemeden oluşan tek bir Tanrı ilan eder. Gözlerini açtığında ise Şeytan:
" Olmaz arkadaşlar, olmaz. Biz bu sevdadan vazgeçelim. Gökyüzünü fethedecek kadar güçlü olmakla yetinelim, daha ilerisi bizler için karanlık. Çatışma çatışmayı doğurur, kan kanı çağırır, zafer yenilginin ilk adımıdır. Yenilen Tanrı şeytan, yenen şeytan da Tanrı olur!" der.
Kitabı okuduğunuz zaman aslında şeytanın da karşı çıktığı Tanrı'nın yerine geçtiğinde tıpkı O'nun gibi olmaya başlar. Bence kitaptaki melekler aslında insanları temsil ediyor: Arkad'ın bilime güvenerek Tanrıtanımaz hale gelmesi gibi. Yazar yaşadığı dönemin toplumsal özelliklerini de güzel bir biçimde yansıtmıştır. Son olarak, eserde asıl verilmek istenen mesaj:
Kim hangi otoriteye karşı çıkarsa çıksın, karşıtı olduğu otoritenin yerini aldığında ona dönüşecektir.
Umarım sizin için açıklayıcı bir yorum olmuştur :)
