Melo, şimdiye kadar okuduğum en güzel kitap, bir oturuşta bitirdiğim ilk kitap belki. 19 yaşındayken okunur mu hiç böyle bir kitap demeyin. Böylesi kitaplar her yaşta, tekrar tekrar okunmalı bana göre. Çocuk kitapları her okuduğumda daha anlamlı gelir bana, keşke benim karşıma da Melo'nun karşısına çıkan Tisu teyze gibi birisi çıksaydı onun yaşlarındayken...Büyüklerimiz okumalı asıl çocuk kitaplarını, özellikle de Melo'yu.Çocukları anlamaya çalışmak , hepsine özgüven aşılamak için.Bir çocuğa özgüven aşılamanın aslında zor olmadığını, bir çocuğun özgüvensiz bir yaşam sürmesinin çok daha zor olduğunu anlamaları için asıl büyükler, anne babalar, dede ve nineler okumalı...Ailesini özgüvenli gören çocukta bundan güç alıyor bu kitaptan anladığım kadarıyla ve Tisu teyze küçük büyük herkese yardım ediyor özgüven konusunda...İşe koyulmanın, kendini aşmanın yaşı yok anladığım kadarıyla.Tek bir kelime küçük bir çocuğun endişe dolu hayatını ne kadar güzelleştiriyor, tek bir Tisu teyze herkesin nasıl daha mutlu ve özgüvenli olmasına yardım ediyor.Çok çok daha ağır duygularla geçen çocukluğum, belki de geçip gitmemiş, içimde kalmış çocukluğumu buldum bu kitapta. Küçücükken hissettiklerime bu kadar eş olan duygular, cümlelere öyle güzel sinmiş ki... En sevdiğim yazar olan Sevim Ak'a çok teşekkür ederim çocukluğumu bulduğum, belki de bir çoğumuzun çocukluğunu bulduğu Melo'yu yazdığı için