İyi değilim ben. Kimselerle anlaşamıyorum. Sanrılar içindeyim belki de. Eskiden severdim insanlarla konuşmayı. İnsanlarla bir arada olmayı. Eşim dostum, arkadaşlarım var zannediyordum. Siyasetti, kitaplar, sinemalar, tiyatrolardı, tartışmaktan hoşlanırdım.
İnsanlar birbirlerini aşağılıyorlar. Aşağılananlar da bir başkasını, başkalarını bulup onu, onları aşağılıyorlar. Herkesin aşağılandığı bir hayatta Alman tipi hamam böceklerine, karafatmalara, hatta Gregor Samsa'lara merhamet duymak elbette kimsenin ruhundan geçmiyor...
Ölüp gidecek olduktan sonra ben kimim yahut benim kim olduğumun ne önemi var? Siz kimsiniz? Ölüp gidecek olduktan sonra bu dünyanın sevinçleri, zaferleri, alkışları neye yarar?! Hırslar öfkeler, intikam alışlar neden?! Yarabbi, bizi nasıl bir muammayla baş başa bırakmışsın?!.