Memleket Hikayeleri
Refik Halid KarayQuotes
Bol bol evlenmekten ve sık sık doğurmaktan başka ömürlerinin tadı, acısı yoktu.
Sayfa 9 - İnkılapKitabı okudu
Gezi bağlarında bir top gülüm var
Hey Allah'tan korkmaz sana bana ölüm var...
Sayfa 73Kitabı okudu
O zaman düşündü ki insanlar yalnız kendi saadetlerini iyice duymak için başkalarının felaketlerini arar.
Başkasının felaketinden duyulan vahşi zevk, kendisini ondan mes'ud görmek için hazırlanmış garip bir delildir.
Sayfa 104Kitabı okudu
o bir gün de çok zorda kalmıştır :D
Kırk yıl kötü, bir gün tövbekar...
Sayfa 12 - inkılap yayınlarıKitabı okudu
İnsan insanın kurdudur..
— Behey, Emine!..
Diye içlerinden birisi seslendi; fakat cevap veren olmadı. Çavuş, kibrit kutusunu bulmak için ceplerini karıştırıyor, tütün tabakasına anahtar veya çakı gibi şeylerin çarptığı duyuluyordu. Sonunda yarı boş bir şamalı kutusunun yoklandığı, kibritin zımpara kâğıdına sürtüldüğü duyuldu; rutubet aldığından olacak yanmıyordu. Böyle dört beş kibrit sürttüler, fosfordan birkaç çizgi kapkaranlık odanın ortasında maviye yakın bir aydınlıkla ışıldıyordu.
Sonunda tembel, isteksiz, çok dumanlı bir alev belirdi... Köşede, ikiye katlanmış bir hasır parçası üstünde bir şekil uzanmış, yatıyordu. Sevinçle:
— Hah, burada!..
Dediler. Kibrit sönmüştü, fakat artık gerek var mıydı ya? Çavuş, karanlıkta hesapladığı köşeye yürüdü, elini uzattı, fakat ürkek bir sesle:
— Aha, karı buz kesmiş!..
Diye haykırdı. Yatık Emine açlıktan ve soğuktan öleli sanırım günler geçmişti. Tüh, bu ne aksi işti... Jandarma eri de, işi daha sağlam tutmak için, bir kez yokladı:
— Yetişemedim be, gebermiş!..
Dedi. Bir süre akıllarından kötü şeyler geçirerek durdular. Sonra "Hadi, gidek!" uyarısı ile birbirlerini iterek gecenin karlı rüzgârlarına karışıp küfür ede ede uzaklaştılar.
Sayfa 69 - Yatık Emine..Kitabı okudu
"Dünyanın şerri arttı..."
Sayfa 119 - İnkılâp YayınlarıKitabı okudu