Memleketimden İnsan Manzaraları
Nazım Hikmet RanEn Eski Memleketimden İnsan Manzaraları Gönderileri
En Eski Memleketimden İnsan Manzaraları kitaplarını, en eski Memleketimden İnsan Manzaraları sözleri ve alıntılarını, en eski Memleketimden İnsan Manzaraları yazarlarını, en eski Memleketimden İnsan Manzaraları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.ve bir altın başlı kelebek ölüsü var.
Kocaman insan ayaklarına aldırmadan
bembeyaz, upuzun taşın üstünde
taşıyor karıncalar kelebeğin ölüsünü.
Sayfa 15
Ne zaman böyle arkaya baksa Alaeddin
-bilhassa rampalarda-
bir halata bağlayıp vagonları
kendi omuzunda çekiyormuş gibi olur.
Ve inişlerde
korkunç ağırlığını arkadan itilmenin
küreklerinin ortasında duyar.
"-Ben tayyareye binemem usta,
anamın vasiyeti var."
"-Tayyareye binme diye mi?"
"-Hayır
karıncayı bile incitme, diye."
Sayfa 29
"-Zarar yok ulan,
yine de bineriz tayyareye,
adam öldürmek için değil
gökyüzünde püfür püfür
safa sürmek için..."
Sayfa 29
Halil belki ihtiyarladı biraz.
Fakat kitap, kelepçe ve yürek eskimedi.
Sayfa 30
yine üzüldü birdenbire
ölçülü ve ölçüsüz
şiir yazmak hünerini bilmediğine
Sayfa 30
gözleri hep öyle bildiğin gibi kara
öyle iri iri
Sayfa 37
Çok kerre ölüm insanın yüzünde
şakakların fırlamasıyla başlar.
Sayfa 41