“Hemingway’in kahramanları, öncelikle ‘yalnız’ insanlardır; ancak ‘onların’ yalnızlığı, hayatı uzaktan, ürkek gözlerle izleyen insanların alıştığımız türden içe dönük yalnızlığına benzemez; dahası oldukça ‘gürültülü-patırtılı’ bir yalnızlıktır: Kaderlerinin karşısına tek başına dikilir ve nerdeyse dünyayı ayağa kaldırırlar.”