Başka bir zamanda doğmuş olmak istemezdim. Seksenlerin büyük bir kısmını ve doksanları doya doya yaşadım. Travmatik kişiliğim, anlamsız takıntılarım ve yersiz korkularım bundandır. Ve yaşıtım olanlar beni çok iyi anlayacaktır.
O dönemlerin en güzel yanı şimdi dijital platformlarda pıtrak gibi çoğalan ve kalitesi vasatın altında kalan diziler yerine belli sayıda ama çok kaliteli dizilerin olmasıydı.
Bunlardan bir tanesi de elbette otodidakt entelektüel ev kızı Sıdıka idi.
"Gir içeri, kır dizini, dön önüne kız Sıdıka
Annen görür, baban duyar, dayak yersin kız Sıdıka"
Benim yaşımda olanlar yukarıdaki sözleri melodisi ile birlikte okudu. Buna o kadar eminim ki.
Sıdıka'yı bize armağan eden Atilla Atalay'dan çok eğlenceli Sıdıka öyküleri var bu kitapta. Son öyküler Sıdıka öyküleri değil ama olsun. Onlar da güzel.
O dönemlerde ağlanacak halimize -ki bizim her dönemde halimiz ağlanacak- gülmemizi sağlayan, hem nalına hem mıhına vuran, komik ve cesur öyküler.
Bence mutlaka okuyun.
