Sevinç, bir ırmağı andırır: durmadan akar. Galiba soytarı bu bildiriyi iletmek ister bize: durmak bilmeyen bu akışa, harekete ayak uydurmalıyız; düşünmek, karşılaştırmak, incelemek ya da ele geçirmek için durmamalıyız, boyuna, müzik gibi akıp gitmeliyiz, der. Kendini vermenin armağanı budur. Soytarı bu simgeyi yaratır. Gerçekleştirmek bizim elimizdedir.