../kişinin idraki, vicdanı ona her zaman bir denge yolunu açar. Bu sayede kötülüğün ayartmalarına karşın, yine de iyilik korunabilir. Vicdan, insanı bu ayartmalara karşı dengeler. Bu öğreti sayesinde kişi, yılgınlık durumunu yenip iyi olmayı başarabilir. Yani iyi olan insan, hiçbir zaman daha zayıf bir kişilik olan kötünün durumuna düşmez. Çünkü vicdan, istencin kör arzusuyla başa çıkabilmektedir. Fakat sırf içlerindeki istencin zayıflığı sebebiyle iyi gibi gözüken kimseler de vardır. Haklı ve iyi davranışta bulunmak için büyük bir çabanın gerektiği durumlarda kaldıklarında ise böyle kişilerin gerçek yüzleri ortaya çıkar..
Başkalarının çektiği, yaşadığı acıları fark eden kişi, ancak iyiliğe, merhamete ve cömertliğe başvurur. İyi diye tabir edebileceğimiz bu duygular, aslında acıdan doğarlar. Buradan da anlaşılıyor ki, saf sevgi, doğada merhamet olarak vuku bulur.