Gönül kalemi, lütuf ve kahır parmakları arasında gâh sıkıntıya düşer gâh feraha çıkar. Ey kalem, ululuğa layıksan kimin parmakları arasındasın, bak da gör!
Duy şikayet etmede her an bu Ney, Anlatır hep bu ayrılıklardan bu Ney.
Der ki; feryadım kamışlıktan gelir, Duysa her kim, gözlerinden kan gelir.
Ayrılıktan parçalanmış bir yürek, İsterim ben, derdimi dökmem gerek.